United States Army Military Goverment in Korea

[^^Büşra]

ABD Ordusu Askeri İdaresi Kore’de

ABD Ordusu Askeri İdaresi ‘The United States Army Military Government in Korea’ (USAMGIK)
Korecesi: 재조선미육군사령부군정청



ABD ordusu askeri idaresi, 8 Eylül 1945’den 15 Ağustos 1948’e kadar Kore Yarımadası'nın güney yarısının resmi iktidar bölümü oldu. Ülke bu dönemde çeşitli nedenlerden kaynaklanan siyasi ve ekonomik kaosa uğramıştı. Japon işgalinin etkisinin hala hissedildiği işgal bölgesi,hem de Kuzey Sovyet bölgesinde. Kore yönetimi Rus-Japon Savaşı (1904-05) sırasında tarafsızlığını ilan ettiyse de çok geçmeden Japon baskısına boyun eğdi ve topraklarının askeri harekatlar için kullanılmasına izin vermişti. Savaştan üstün çıkan Japonya Aralık 1905'te Kore'yi resmen Japon korumasını kabul etmeye zorladı. El altından büyük devletlerin müdahale etmesini sağlamaya çalışan Kore imparatoru, bir sonuç alamadığı gibi 1907'de oğlu lehine tahttan çekilme zorunda kaldı. Kore ordusunu dağıtan Japonlar 1910'da ülkeyi ilhak etti. Popüler hoşnutsuzluk Japon sömürge yönetiminden kaynaklanıyordu, Eski Japon valisi danışman olarak çoğu kargaşayı görmezden gelerek,çeşitli sansür ve zorlamayla yerinde kalmaya devam etti(daha sonra görevden alındı.) Başında valinin bulunduğu katı bir sömürge yönetimi kuran Japonlar, kendi eğitim sistemleri aracılığıyla baskıcı bir özümleme çabasına giriştiler. Yeni bir para ve maliye sistemi oluşturmanın yanı sıra ülke çapında bir ulaşım ağıyla kendi tekellerinde ticari ilişkileri geliştirdiler. Çeşitli yöntemlerle el konan geniş topraklar düşük bedellerle Japonlara satıldı. Sömürgeci uygulamaların yarattığı güçlü tepki, 1919'da eski imparator Kocong'un cenaze töreni için geniş kitlelerin bir araya geldiği Seul'de kendini dışa vurdu. Bir bağımsızlık bildirgesinin okunduğu 1 Mart'taki toplantının ardından yaklaşık 2 milyon kişinin katıldığı barışçıl gösteriler, çok sert bir biçimde bastırıldı. Japonlar askeri yönetim sistemini bir ölçüde yumuşatmakla birlikte baskı ve sömürü politikalarını daha örtülü yöntemlerle sürdürdüler. Ancak II. Dünya Savaşı'yla birlikte ulusal kimliğe son vermeye yönelik boyutlara ulaştı. Korelileri Şinto dinine tapınmaya ve hatta Japon adları almaya zorlandı. Bütün akademik dernekler, dergiler ve gazeteler kapatıldı. Yüz binlerce genç cephelerde savaşmaya, ayrıca maden, fabrika ve askeri tesislerde çalışmaya gönderildi. Kore geçici hükümeti, bir kurtuluş ordusu oluşturarak 1942'de Japonya'ya savaş açtıKahire Bildirisi’nde, Yalta Konferansı'nda ve Potsdam Konferansı'nda Kore’nin durumu konuşuldu. 8 Ağustos 1945'te Japonya'ya savaş açan Sovyetler Birliği, Kore'nin kuzey kesimine de asker çıkardı. Üç gün sonra ABD'nin Kore'deki Japon kuvvetlerinin teslimi konusunda yayımladığı emirde, teslim işlemlerinin 38. paralel sınır olmak üzere Sovyet ve ABD komutanlıklarınca yürütüleceği bildirildi. Böylece sınırın kuzeyi Sovyet, güneyi ise ABD askeri işgali altına girdi ve ülke ikiye ayrıldı.
Kore Japonya’nın kolonisi olmaktan kurtulmuştu fakat ülke ikiye ayrılmıştı. Aynı zamanda çok güçsüzdü ve hükümeti de yoktu. Bu nedenle ABD güçleri güney Kore’ye vekilli yapmak istedi.(Sovyet Rusya da Kuzey için aynı istekte bulundu.)Buna ek olarak dil ya da siyasi durum bilgisine sahip olmayan ABD askerinin ülkeyi yönetmek için meydan okuması büyük ölçüde haksızlıktı.Aslında başlangıçta onların politikalarının istikrar bozucu etkileri amaçlanmamıştı.Fakat Kim Koo gibi pek çok Koreli değil ABD’nin kendilerine karışmasını Kore’nin ikiye ayrılmasını bile istemiyordu.Bu nedenle Kuzey Kore'den gelen mülteci akınları (400,000 olarak tahmin edilmektedir) ve yurt dışından geri dönenler kargaşa içindeki ülkeyi korumaya yardımcı oldu.



Arkaplanda
Kısa ömürlü kurulan Kore Halk Cumhuriyeti,Japon yetkililer ile görüşerek Ağustos ayında hızla ülke geneline yayıldı. ABD Askeri Hükümeti kısa bir süre ardından güneyde bunu yasakladı. Halk Cumhuriyeti lideri Yeo Un-hyeong istifa etti ve Çalışma Halk Partisi kuruldu. ABD yönetimi de özel vatandaşlar olarak ülkeye giriş yapmak zorunda kaldı,,Kim Ku liderliğindeki Kore Cumhuriyeti Geçici Hükümeti üyelerini tanımayı reddetti.

Anahtar olaylar
Japonya İmparatorluğu'nun Müttefiklere teslim olmasının ardından, sınır 38. paralel olarak bölünüp işaretlenir ve Kuzey,Güney üzerinde Sovyet ve Amerikan komutu biter. ABD kuvvetleri 8 Eylül 1945 tarihinde Incheon’a indi ve kısa bir süre sonra ise bir askeri hükümet kurdu. Incheon’a inen güçler ABD Onuncu Ordusu 29.Kolordu idi. Daha sonra Tuğgeneral hükümetin başına geçti, bu hükümet John R. Hodge tarafından komuta ediliyordu. Kore'ye dört gün önce gelmişti. Hodge, 9 Eylül'de, teslim olma töreninde Japon sömürge hükümeti personeli ve vali generalide da dahil olmak üzere,her mevkinin bozulmadan kalacağını duyurdu. (Bu Kore için kısıtlayıcı bir duyuru)Büyük bir isyandan sonra, Amerikalı Hodge ile vali-generali yer değiştirdi.Sonra duyuru yapmasına rağmen,eski Japon bürokratlarını ve tüm Japon bürosu şeflerini ortadan kaldırıldı.



Karşı karşıya kalınan popüler hoşnutsuzluk büyüyordu,Ekim 1945’te Hodge, Kore Danışma Konseyi’ni kurudu. Konseyde koltuk çoğunluğu ABD'nin teşvikiyle oluşturulan kişilerden oluşmuştu yani Kore Demokratik Parti üyelerine verilmişti ve çoğunluğu büyük toprak sahipleri oluşuyordu. Birkaç üyeye PRK’ya katılmaları için teklif sunuldu, ama onlar reddetti ve bunun yerine Japonca ile işbirliği için Konseye atandı.



1945 yılında uzun vadeli vekillik düzenlemesi için bir öneri sürüldü. Aralık 1945’te, Amerika Birleşik Devletleri ve Sovyetler Birliği Dışişleri Bakanları Moskova Konferansı şekilde adlandırılan, ABD-Sovyet Ortak Komisyonu tarafından ülkeyi yönetmek için anlaştılar. Kore'nin uluslararası denetimde dört yıl sonra bağımsız şekilde yönetmesine karar verildi. Ancak, ABD ve SSCB işgalci iktidarın siyasi ideolojilerine elverişliydi her ikiside kendi yanlısı olan Kore liderliğindeki hükümetleri onayladı. tüm Koreliler değil fakat bir takım bakış açıları bu düzenlemeleri mutlaka tercih edilmesi gerektiğini iddia etmiştir. Kuzeyde, Koreliler şiddetli isyanlarla karşılık verdi. 10 Mayıs 1948'de 38. paralelin güneyinde ilk genel seçimler yapıldı. Bu seçimin sonunda Syngman Rhae başkan seçildi.( Yine bu zamanda 38. paralelin kuzeyinde Kim II-Sung’a komünist bir rejimi kurdurdu.)
Güneyde geçici yasama ve geçici hükümet Kim Kyu-shik ve Syngman Rhee tarafından yönetilmekteydi,sıra ile seçimler için büyük bir ayaklanmayla karşılaştılar. USAMGIK 8 Aralık grevlerini yasaklayan ve devrimci hükümetini yasaklayarak güneyde sivil şiddet içeren uygulamaları yapmaya çalıştı, ancak İnsanlar komitesinin Aralık'taki olayları kontrolden çıktı ve hızla helezonlaştı. Busan’da 8000 demiryolu işçi tarafından 23 Eylül 1946 tarihinde başlayan büyük bir grev Güney'deki diğer şehirlere de yayıldı. 1 Ekim günü Daegu'daki polis girişiminde kontrol altındaki ayaklanmacılar, üç öğrenci göstericin ölümüne ve diğer yaralanmalara neden oldu, 38 polis memurunu öldürerek bir karşı saldırıya yol açıldı. 3 Ekim'de Yeongcheon’da bir karakol 10.000 kişilik kalabalık tarafından saldırıya uğradı,40 üzerinde polis ve ilçe şefi öldürüldü. Diğer saldırılarsa yaklaşık 20 toprak ağası ve pro-Japon yetkililerinin ölümüydü. ABD yönetimi sıkıyönetim ilan ederek cevap verdi, göstericilerin kalabalığın içine ateş etmeye ve halk içindeki bilinmeyen insanları öldürmeye başladı.



Eğitim
USAMGIK tarafından yayımlanan ilk fermanlar arasında, Kasım 1945'te ihraç edilen tüm okulların yeniden açılması bunlardan biriydi. Hiçbir değişiklik yapılmadan, basit ve Japon sömürge döneminden kalma eğitim sistemi uygulandı. O geniş kapsamlı eğitim reformları uygulanmamasına rağmen,askeri hükümet, Birinci Cumhuriyet için erken uygulanmış reformların temellerini attı. 1946 yılında, yaklaşık 100 eğitimci Koreli bir konseyde; Koreli eğitimin gelecekteki yolunun haritasını çizmek için toplandı.

Siyaset
Askeri hükümet başından itibaren solculuk düşmanı olmasına rağmen, başlangıçta Kore Komünist Partisi de dahil olmak üzere solcu politik gruplara ve faaliyetlerine tahammül etti. Onları ılımlı olmaya teşvik etmiş, sert sol ve sert sağ gruplar arasında bir denge girişiminde bulunmuştu. Ancak bu açılımlar, Syngman Rhee gibi güçlü liderleri kızdırdı ve sıklıkla olumsuz etkisi oldu.
Uzlaşma bu dönemde uzun sürmedi. Kısa bir süre içinde, askeri hükümet aktif güç ve Kore Halk Cumhuriyeti de dahil olmak üzere genel kamuoyu içinde desteklenen halk örgütlenmeleri sonunda yasaklandı. USAMGIK tarafından verilen gerekçenin şu anda yasaklanmış olan aktif Kore Komünist Partisi’ne kıyasla nispeten daha ılımlı bir tutumu olmasına rağmen komünist blok ile uyumlu olduğu konusunda şüphe uyandırdı.



Koreler arası ilişki
Bölünme sırasında Tarım arazilerinin çoğu Güneyde iken, Kore sanayinin büyük çoğunluğu Kuzeydeydi. Elektrik hatları ve nakliye bağlantılarının bu dönemde muhafaza edildi, ancak sık sık ve beklenmeyen kesintiler yaşandı. Kuzeyde, Sovyetler Birliği tarafından bu dönemde kontrollü olarak Güneyin elektrik veya gübre temini keserek, güneyde hasara yol açıyor ve bunun sık sık yapıyordu.

Ekonomi
Kurtarmanın ilk temel taşları başarıyla atılmıştır ancak; Güney Kore ekonomisi, bu dönemde de başarılı olamadı. Ciddi sorunlar arasında bu dönemde kalpazanlık ile karşı karşıya kalınmıştı.

Kaynak:wikipedia

Çeviri:^^Büşra

[^^Büşra]

United States Army Military Government in Korea

The United States Army Military Government in Korea (USAMGIK)
Korean: 재조선미육군사령부군정청Jaejoseonmiyuggunsalyeongbugunjeongcheong; Hanja: 在朝鮮美陸軍司令部軍政廳 was the official ruling body of the southern half of the Korean Peninsula from September 8, 1945 to August 15, 1948.



The country in this period was plagued by political and economic chaos, which arose from a variety of causes. The aftereffects of the Japanese occupation were still felt in the occupation zone, as well as in the Soviet zone in the North. Popular discontent stemmed from the U.S. Military Government's support of the Japanese colonial government; then once removed, keeping the former Japanese governors on as advisors; by ignoring, censoring and forcibly disbanding the functional and popular People's Republic of Korea (PRK); and finally by supporting United Nations elections that divided the country.
In addition, the U.S. military was largely unprepared for the challenge of administering the country, arriving with no knowledge of the language or political situation. Thus, many of their policies had unintended destabilizing effects. Waves of refugees from North Korea (estimated at 400,000) and returnees from abroad also helped to keep the country in turmoil.



Background
The short-lived People's Republic of Korea had been established in August, in consultation with Japanese authorities, and quickly spread throughout the country. The U.S. Military Government outlawed it in the South shortly after their arrival. The leader of the People's Republic, Yeo Un-hyeong, stepped down and formed the Working People's Party. The U.S. administration also refused to recognize the members of the Provisional Government of the Republic of Korea, led by Kim Ku, who were obliged to enter the country as private citizens.

Key events
After the surrender of the Empire of Japan to the Allies, division at the 38th parallel marked the beginning of Soviet and American command over the North and South, respectively. U.S. forces landed at Incheon on September 8, 1945, and established a military government shortly thereafter. The forces landing at Incheon were of the XXIV Corps of the U.S. Tenth Army.They were commanded by Lt. General John R. Hodge, who then took charge of the government. Four days before he arrived in Korea, Hodge told his officers that Korea "was an enemy of the United States".
On September 9, at a surrender ceremony, Hodge announced that the Japanese colonial government would remain intact, including its personnel and its governor-general. After a major outcry, Hodge replaced the governor-general with an American and removed all the Japanese bureau chiefs, though he, in turn, enlisted the former Japanese bureaucrats as advisors.



Faced with mounting popular discontent, in October 1945 Hodge established the Korean Advisory Council. The majority of the Council seats were given to members of the Korean Democratic Party which had been formed at the encouragement of the U.S. and was primarily made up of large landowners, wealthy businesspeople, and former officials in the colonial government. A few members of the PRK were offered to join, but they refused and instead criticized the Council appointees for their collaboration with the Japanese.



A proposal was made in 1945 for a long-term trusteeship arrangement. In December 1945, the United States and the Soviet Union agreed to administer the country under the U.S.-Soviet Joint Commission, as termed by the Moscow Conference of Foreign Ministers. It was agreed that Korea would govern independently after four years of international oversight. However, both the U.S. and the USSR approved Korean-led governments in their respective halves, each of which was favorable to the occupying power's political ideology. From a number of perspectives, it may be argued that not all Koreans necessarily favoured these arrangements. In the north, Koreans responded with violent insurrections[citation needed]. In the south the interim legislature and the interim government were headed by Kim Kyu-shik and Syngman Rhee, respectively, and the elections for which were met with a large uprising.
The USAMGIK tried to contain civil violence in the south by banning strikes on December 8 and outlawing the revolutionary government and the people's committees on December 12. Things spiraled quickly out of control however, with a massive strike on September 23, 1946 by 8,000 railway workers in Busan which quickly spread to other cities in the South. On October 1, police attempts to control rioters in Daegu caused the death of three student demonstrators and injuries to many others, sparking a mass counter-attack killing 38 policemen. In Yeongcheon, a police station came under attack by a 10,000-strong crowd on October 3, killing over 40 policemen and the county chief. Other attacks killed about 20 landlords and pro-Japanese officials. The U.S. administration responded by declaring martial law, firing into crowds of demonstrators and killing a publically unknown number of people.



Education
Among the earliest edicts promulgated by USAMGIK was one reopening all schools, issued in November 1945. No immediate changes were made in the educational system, which was simply carried over from the Japanese colonial period. In this area, as in others, the military government sought to maintain the forms of the Japanese occupation system.
Although it did not implement sweeping educational reforms, the military government did lay the foundations for reforms which were implemented early in the First Republic. In 1946, a council of about 100 Korean educators was convened to map out the future path of Korean education.

Politics
Although the military government was hostile to leftism from the beginning, it did initially tolerate the activities of left-wing political groups, including the Korean Communist Party. They had attempted to strike a balance between hard-left and hard-right groups, encouraging moderation. However, these overtures frequently had the adverse effect of angering powerful leaders such as Syngman Rhee.
This period of reconciliation did not last long. Within a short time, the military government actively disempowered and eventually banned popular organizations that were gaining support within the general public, including the People's Republic of Korea. The justification given by the USAMGIK was its suspicion that they were aligned with the communist bloc, despite professing a relatively moderate stance compared to the actual Korean Communist Party, which had also been banned at this time.



Inter-Korean relations
At the time of division, the overwhelming majority of Korean industry was concentrated in the North, while most of the agricultural land was in the South. Power lines and shipping connections were maintained during this period, but were frequently and unpredictably cut off. The North, controlled during this period by the Soviet Union, had the ability to wreak havoc in the South by cutting off the supply of electricity or fertilizer, and frequently did so.[8]

Economy
The economy of South Korea did not fare well during this period, although the first foundation-stones of recovery were successfully laid. Serious problems were faced withcounterfeiting during this period.

Score:wikipedia

Traducteur:^^Büşra

[^^Büşra]

[kıday baksı]

Derleme ve çeviri için Büşra YILDIZ'a teşekkür ederiz.

>>> https://www.facebook.com/groups/43660099...1/?fref=ts

[^^Büşra]

Görevimiz