Turkey Joining the War
25 Temmuz 1950'de Türkiye Cumhuriyeti Hükumeti, Güney Kore Cumhuriyeti'ne Birleşmiş Milletler topluluğu içinde yardım etmenin önemini takdir ederek "Türkiye Büyük Millet Meclisinin onayı alınmadan" Birleşmiş Milletler Genel Sekreterine Kore'de vazife görmek üzere 4,500 kişilik bir Türk savaş birliğini Birleşmiş Milletler emrine vermeye hazır bulunduğunu bildirmişti. Bu suretle Kore'ye gönderilmesi kararlaştırılan birlik, Genelkurmay Başkanlığının 3 Ağustos tarihli emirleri gereğince, Türk Silahlı Kuvvetleri adıyla, aşağıda görüleceği üzere Ankara'da kuruldu ve sefer kadrosuna göre tamamlandı.
Türk Tugayının Kuruluşu
Bu birlik, bir komutanlık karargahıyla üç piyade taburlu 241. piyade alayından, üç bataryalı bir motorlu topçu taburundan ve gerekli yardımcı birliklerden meydana gelmiş bir tugay olacaktı. Tugay komutanlığının motorlu karargahı Ankara'da 28. Tümen tarafından kuruldu. Aynı tümenin Ayaş’ta bulunan 241. piyade alayı, Türk tugayının piyade alayını, Etimesgut'daki 2. zırhlı tugayı, 2. motorlu topçu taburu da tugayın motorlu topçu taburunu teşkil ettiler. Tugayın motorlu istihkam bölüğü, 28. Tümen istihkam Taburunun motorlu istihkam bölüğü, 28. Tümen istihkam taburunun motorlu istihkam bölüğü, motorlu muharebe takımı aynı Tümenin muharebe bölüğünün bir takimi ve ulaştırma bölüğü, motorlu uçaksavar bataryası 8. kolordunun 1. uçaksavar taburundan bir hafif uçak savar bataryası, motorlu tanksavar takımı 28. tümenin motorlu tanksavar takimi alınarak teşkil olundu. Besinci zırhlı tugayın sıhhiye bölüğü ile yirmi sekizinci tümenin hafif bakim tamirhanesi ve dördüncü yurt içi bölge komutanlık bandosu da tugay komutanlığı emrine verildi.
Tugaya Atanan Komuta Heyeti
10 Ağustos 1950'de Birleşmiş Milletler Kore Türk Tugay Komutanlığına İkinci Zırhlı Tugay Komutanı Süvari Tuğgeneral Tahsin Yazıcı ve ertesi gün birliğin kurmay başkanlığına Kurmay Yarbay Selahattin Tokam atandı. Tugay Komutanı Tahsin Yazıcı 18 Ağustos 1950'den itibaren Etimesgut'da göreve başladı. Piyade Yarbay Nanik Poyrazoğlu da alay komutan yardımcılığına atanmış ve 23 Ağustos 1950'de birliğe katılmıştır.
Tuğgeneral Tahsin Yazıcı'nin Dilinden Kore'ye Gönderilişi
O zaman Etimesgut'da ikinci zırhlı tugayın komutanı idim. 10 Ağustos günü öğleye yakin bir zamanda Erkânı Harbiye-i Umumiye riyasetinden alınan bir telefon emriyle, hemen Erkânı Harbiye-i Umumiye dairesine gelmek ligim bildirildi. Öğle vakti o daireye gelmiş ve Orgeneral Nuri Yahut tarafından kabul edilmiştim. Kendileri manastırda harbiye talebesi iken bende askeri rüştiyesinde idim. O zamandan itibaren rastladıkça karşılıklı olarak o iltifatını esirgemez ben de hürmette kusur etmezdim. Bu eski aşinalığın verdiği samimiyet hevesiyle odalarında hal ve hatır soruşturduktan sonra söz Manastır’ın bazı hatıralarına intikal etti. İçimden, "Allah Allah öğle olmuş geçmekte, bu zat herhalde acıkmıştır, buraya acele çağrıldım ve beklemeden kabul edildim, bu çağrış herhalde Manastır hatıralarını yâd etmek için değil, bunun bir isteği olacak, acaba nedir?" diye merak ediyordum. Laf uzuyordu, sigaraları da yaktık, laf uzadıkça merakım artıyordu. Nihayet, evvelce düşünmemiş de sonradan aklına gelmiş bir tavır ve eda ile " Ha sunu soracaktım: Kore'ye gidecek Tugaya senin kumanda etmeni düşündüm. Bu maksat karsısında her şeyden evvel bir asker olduğumu, Orgenerale hususi ve samimi bir hürmetle bağlı bulunduğumu, kendilerinin bir teveccüh ve itimada dayanarak bu teklifi yaptığını, buna karşılık vefa ve sadakat göstermek lüzumunu, birlik her ne kadar bir sefer için yoğrulup pişmemiş bir birlik ise de Kore'ye harekete kadar geçecek zaman içinde muhtaç olduğu kaynaşma ve ahengin, maddî ve manevi eğitimin çeşitli çare ve vasıtalara başvurarak sağlanabileceğini, milli hasletlerimizi milletimizde komünizme karsı olan nefret ve hincin subay ve eratımızın ruhunda daima alevlenmeye hazır bir ateş gibi varlığın millet ve memleketimizin istikbal ve mukadderatını, Birleşmiş Milletlerin sulh, emniyet, hürriyet mefkureleri huzurunda alınacak vazifenin şerefini düşünerek ve nihayet milletimizin duasına, Allah'ımızın yardımına güvenerek Orgeneralin teklifine su cevabi verdim. "Bir manim yoktur. Beni itimadınıza layık gördüğünüz takdirde bu hizmet ve vazifeyi şeref sayar ve memnuniyetle kabul ediyorum demekten baksa sözüm yoktur." sözlerinden sonra kalktık ve kucaklaştık.
Alay kumandanlığına tayin emri çıkan Albay Celal Dora, tugaya katılarak alayın emir ve kumandasına başladı.
Türk Tugayı Kore Yolcusu
Türk Tugayı 19–20 Eylül 1950 günlerinde Etimesgut'tan İskenderun’a aşağıdaki mevcutla dört trenle hareket eder. 259 subay, 18 askeri memur, 4 sivil memur, 395 astsubay, 4414 er ki toplam olarak 5090 kişi. Türk kuvvetleri ile birlikte beş kişilik bir Amerikan irtibat grubu da gider, grup su kişilerden meydana geliyordu, Başkan Topçu Albay Gumby, üye Piyade Kurmay Yarbay Wedwer, üye istihkam Binbaşı Münşin, üye ordu donatım subayı Robenson, üye muharebe Yüzbaşı Lorenzo.
Ankara garına gelindiğinde mahşeri bir kalabalık vardır. Kalabalık arasında kimler yoktur ki; annesinin kucağında henüz bir belki de iki yaşındaki çocuklar, kabaran milli heyecanıyla değneğine dayana gelmiş seksenlik ihtiyarlar, öğrenciler, askerlerimizin anaları, babaları, eşleri, nişanlıları, evlatları... Artık yola çıkma zamanıdır ve tren İskenderun’a doğru hareket eder, trenin her durduğu yer bir bayram havasındadır. İlk hareket edildiğinde kimse birbirini tanımazken günün ilerleyen saatlerine doğru tanışmalar ve kaynaşmalar baslar, yolda yapılan bu bayram havasındaki törenlerde kaynaşmalar biraz daha artar ve milli bir heyecan uyanır. Milletin kendilerine gösterdiği teveccüh askerlerin milli duygularını her geçen zamanda biraz daha artıracaktır. Bu millet kurtuluş savasında gösterdiği yiğitliği bu defa evlatlarıyla Kore'de gösterecekti, kendi topraklarından, kendi insanlarından uzak bir ülkede kardeşim dediği insanlar için kurtuluşu bu defa orada o insanlara hediye edecekti. Bu yola çıkış belki de birçoğu için geri dönüşü olmayan bir gidişti. Kaçı bunun farkındaydı, ama hepside biliyordu ki, bu milletin duaları ve teveccühleri hepsinin arkasındaydı. İskenderun’a varılır. Askerimiz İskenderun’da halk tarafından karşılanılarak ziyafetler verilir.
İskenderun’a cumhurbaşkanı, bölgenin askeri ve mülki büyükleriyle memurları belediye başkanları; Antakya, Dörtyol ve Mersin'den gelen halk, askerimizi uğurlamaya gelmiştir.
Halkın coşkun tezahüratı ve bandoların çaldığı marşlar eşliğinde askerimiz için büyük bir tören düzenlenir.
Hareket günü gelip çatmıştır. Kolbaşı gemisi olan General Mac Reel alay kumandan muavini Yrd. Nanik Poyrazoğlu kumandasında üçüncü piyade taburu, talimgah grubu ve birkaç birliği alarak 25 Eylül akşamı denize açılır.
Rıhtıma kimse alınmadığından geminin ayrılışı sessiz sedasız olur.
İkinci olarak General Haag gemisi, tugay, alay karargahıyla birinci ve ikinci taburları ve birkaç birliği alarak 26 Eylül akşamı rıhtımdan ayrılır.
Yarbay Tahsin Kuntay kumandasındaki topçu taburu ve uçaksavar bataryasından ibaret olan üçüncü grubumuz 29 Eylül akşamı Private Jonhson gemisiyle yola çıkar. Gemilere Mısır karasularına kadar birer torpidomuz refakat eder.
Yük gemilerimiz henüz gelmemiş olduklarından İskenderun’dan hareket günleri belli değildir.
Gemilerin indirme yeri Kore'nin Pusan Limanı alacaktır. İskenderun Pusan arası on beş bin kilometre kadardır.
Türk Tugayı Kore'de
Gemiler 21 günlük yolculuktan sonra, 16 Ekim 1950'den itibaren Kore sularına yaklaşırlar. Tugay ve Alay Komutanlarını ile karargahları ve ikinci kafile birliklerini taşıyan Haag gemisi saat 15.55'de Pusan Limanı'na girer. Amerika'nın Uzak Doğu ve Birleşmiş Milletlerin Kore'deki Başkomutanı olan General Mac Artur, karargahında bulunan Türk irtibat kurulundan bir kurmay Albay ile iki subay gemiye gelerek Tugayla ilk temasta bulunurlar ve komutana Kore Türk Silahlı kuvvetlerinin dokuzuncu Amerikan Kolordusu'na bağlanmasının düşünüldüğünün haberi verilir.
Güney Kore askeri ve mülki makamlarının temsilcileriyle halkın ileri gelenleri ellerinde Türk, Birleşmiş Milletler ve Kore bayrakları bulunan elli kadar okullu kız, biri Amerikan diğeri Güney Kore bandosu olmak üzere iki mızıka takimi tarafından karşılanırlar.
Böylece kafileler, 21 günlük bir yolculuktan sonra birer gün ara ile 18, 19 ve 20 Ekim günlerinde düzen içinde Pusan Limanı'na çıkarlar.
Her kafile vapurdan iskeleye çıktıkça, orada hazır bulundurulan kamyonlarla istasyona gönderilir ve burada hazır bulunan trenlerle limanın 85 kilometre kuzey batısındaki Taegu Şehri'ne gidilir.
Türk Tugayı, 20 Ekim 1950 günü saat 15.30'a kadar bu şehrin istasyonundan 3, 5 km. uzağında bulunan Japonlardan kalma bir kışlaya yerleşir.
Türk Tugayına Gelen İlk Resmi Bilgiler
-Pusan köprü başından çekilmek zorunda kalan düşmanın Güney Kore'de kalmış büyük küçük grupları faaliyet halinde idiler. Gündüzleri ormanda saklanmaktadırlar. Bilhassa geceleri, köylere nakil vasıtalarına, zayıf birliklere baskınlar yapmaktadırlar. Bunlar ya komünist olanlardan, ya da tehditle korkutulanlardan yardım görmekte idiler.
- Düşmanın büyük kısmı Kuzey Kore arazisinde Kuzeye doğru takip edilmekte idi.
-Taegu ve civarının emniyeti beşinci Kore tümeni tarafından sağlanmaktaydı.
- Şehrin iç emniyeti Kore polisine aitti. Diğer milletlerin inzibat kuvvetleri polise yardım etmekte idi.
- Şehir içinde tenha yerlerde halk tarafından sıkıştırılan bir iki Amerikan erinin öldürüldüğü söyleniyordu.
Gece şehir gezintileri tehlikeli idi.
-Tugaya düşen emniyet görevi sadece, bulunduğu garnizonun yakın emniyeti idi.
- Şehir ve civarında bazı sair hastalıklar vardı. Halk yiyecek ve içecekleri emniyetli değildi.
Tugayımızın etrafında lüzumlu görülen her türlü tedbir alınır. Bazı noktalarda bizim askerlerle Koreli askerler nöbet tutarlar fakat lisan anlaşmazlığı nedeniyle bir takim sıkıntılar olur.
Şehir tanınıncaya kadar şehre gitme yasağı konulur. Şehirde Türk askerlerinden başka Amerikan ve İngiliz askerleri de vardır. Bunların halka yüksekten bakmaları ve halkı önemsememelerinden dolayı halkla araları iyi değildir.
Burada birliğimize üç Koreli tercüman verilir, bu tercümanlar, yüksek tahsilli gençlerdir. İngilizceyi çok iyi bilmektedirler, savaşa gönüllü katılmışlardır.
Türk Askeri Kuniri'de
26 Kasım 1950 akşamı Türk Tugayı Kunuri bölgesinde aşağıdaki şekilde konuşlanmıştır:
Tugay karargâhının komuta merkezi Kunuri'nin yaklaşık 2. 5 km güney batısında Anju'ya giden yolun güneyindedir. Tugaya bağlı birlikler tugay karargâhının yakınlarında; talimgâh, depo ve tugay karargâhının ikinci kademesi Kunuri kasabasında; birinci piyade taburu Kunuri'nin 1 kilometre kadar güney batısında yolun güneyinde; ikinci piyade taburu birinci taburun ve yolun kuzeyinde; üçüncü piyade taburu tugay karargâhının kuzey batisi yakınında, yolun yanında, konuşlandırılmış.
Türk Tugayına Gelen Yazılı Emir
1- Birinci Türk Silahlı Kuvvetleri Komutanlığı gecikmeksizin Kunuri (YD 4898) - Tokchon yoluyla harekete geçecek, Tokchon bölgesini ve Tokchon ile BV 6212 [1]’deki ikinci Amerikan tümeninin arasında bulunan yolu emniyette bulunduracak ve solundaki ikinci Amerikan tümeni ile irtibatı temin ve devam ettirecektir.
2- Bu emir alınır alınmaz birinci Türk Silahlı Kuvvetleri Komutanlığı Topçu Taburu, Türk Tugay Komutanlığının emrine girecektir.
3- Bu emir alınır alınmaz, 72. Orta Tank Taburu’ndan bir tank takımı Türk Tugay Komutanlığı’nın emrine girecektir.
Çeviri: saghmet
English
In 25 July 1950, the Ministry of the Republic of Turkey assessed the value of helping the Republic of Korea in the United Nations Association and told the Secretary-General of the United Nations that a unit of 4,500 people were ready to enter the United Nations’ order to serve in Korea “without the approval of the Turkish Parliament” . So the unit that was decided to be send to Korea was established (like it will be mentioned later) in Ankara under the name of Turkish Armed Forces by the orders of the General Staff, dated 3th August.
Establishment of the Turkish Brigade
This unit would consist of a commandership headquarter, 241. Infantry regiment with three trops, three battery and a motorized artillery battalion and necessary subsidiary forces. The Brigade Command’s motorized headquarters were established in Ankara by the 28. Division. The same division’s 241. Infantry regiment that was in Ayas presented the Turkish Brigade’s Infantry regiment and the 2. Armoured Brigade’s 2. Motorized Artillery Battalion presented the Brigade’s Motorized Artillery Battalion. The Brigade’s Motorized Engineering Troop was established by 28. Division’s Engineering Troop’s Motorized Engineering Troop, motorized battle squad by a squad from the same division’s battle troop and transportation troop, motorized anti-aircraft battery by a light anti-aircraft battery from 8. Corps’ 1. Anti-Aircraft Troop, the motorized anti-tank squad by 28. Division’s motorized anti-tank squad. 5. Armoured Brigade’s medical corps, 28. Division’s light maintenance service and the 4. District Command’s military band were also put under the Brigade Commandership’s orders.
The Unity of Command that was appointed to the Brigade
In 10 August 1950, 2. Armoured Brigade’s Cavalier Brigadier Commander Tahsin Yazıcı was appointed to the United Nations Korea- Turkey Brigade Commandership and the next day, lieutenant colonel Selahattin Tokay was appointed to the unit as the staff chief. Brigadier Commander Tahsin Yazıcı took on his duties on 18th August 1950 in Etimesgut. Infantry Lieutenant Colonel Natik Poyrazoğlu was appointed to being the second in command and joined th unit on 23th August 1950.
Brigadier Commander Tahsin Yazıcı’s sending to Korea by his own words:
At that time, I was the commander of the 2. Armoured Brigade.
In 10th August near noon, I was called to the General Staff Office by a phone call made from there.. I came to the Office at noon and was accepted in by General Nuri Yamut. When he was a Military Academy Student at Manastır, I was in Military Middle School. From that time on, when we came across each other we would talk and I wouldn’t act disrespectfully to him. With the familiarity from knowing each other, he let me in and after we gave our greetings the subject came to the memories of Manastır. I was thinking “Well it is already noon, he is probably hungry, I was hurriedly called here and was accepted in without waiting. It was probably not because he wanted to talf about the Manastır memories, he must be wanting something, what is it?”. The conversation got longer, we lit up the cigarettes, as the conversation got longer my curiosity also began to grow. At last, he said “Oh I would ask: I thought of making you to commander to the brigade that will go to Korea.” Like it suddenly came to his mind. In the view of that purpose, I thought that I’m firstly a soldier, that I’m devoted to the general with a sincere respect, that he made that offer out of favour and trust, that I should show loyalty in response to it, that even if the unit isn’t prepared for war it can obtain the fusion and harmony the physical and psychological education it needs with various resorts until it moves to Korea , our national traits the hate for communism in our soldiers hearts that is ready to flare up anytime, the future of our people and country , in the presence of the United Nations’ peace, safety and independence ideals and at last trusting our nations prayers and our God’s help I responded to the General’s offer: “I don’t have any hindrance. If you deem me worthy of your trust, I will take this duty as an honour and I don’t ahve any other words than saying that I will accept it gladly.” After those words we got up and hugged.
Colonel Celal Dora who was assigned as the Troop commander, joined the brigade and began leading the troop.
Turkish Brigade Going to Korea
the Turkish Brigade goes to İskenderun between 15th-20th September 1950 by four trains with the number of people listed. 259 army officers, 18 military clerks, 4 civil clerks, 395 noncommissioned officers, 4414 soldiers, in total 5090 people. An American liaison group of five people went with the Turkish forces, the group consisted of these people, chief artillery colonel Gumby, infantry staff lieutenant colonel , engineering major Munsin, ordnance officer Robenson, captain Lorenzo.
When they arrived at the Ankara Station, there was a big crowd. Every type of person was in that crowd: two-year-old kids that are in their mothers’ embrace, eighty-year olds that lean on their canes with their national enthusiasm, students, the mothers, fathers, wives, fiancees, children of the soldiers. The departure time came and the Train left to Iskenderun, every place that the train stopped was in an excited mood. No one knew one another when they first departed but in later hours the introducings and blendings began, with the exciting ceremonies that were being made along the way the blendings increased and a national enthuasiasm awakened. The people’s warmth towards the soldiers made their national feelings grow more and more by the time. This nation would how the braveness they showed at the War of Independence this time with their children in Korea, they would give the independence this time to a nation far away from their lands and people, to a nation they regarded as their siblings. This departure could be a journey with no returns for most of them. Some of them were aware of that, but they all knew that this nation’s prayers and sympathy was with them. Our soldiers was welcomed by the crowd at Iskenderun and dined.
The President, the area’s military and civil principals, clerks and mayors, people from Antakya, Dörtyol and Mersin came to send off our soldiers.
A big ceremony was held for our soldiers with people’s enthusiastic cheers and the marches the bands’ played.
The departure day came. The head ship General Mac Ree set out to sea on the evening of 25th September taking 3rd Infanrty Battalion that was commanded by the Regiment’s vice-commander lieutenant colonel Natik Poyrazoğlu, training group and some of the units.
The set out was quiet because no one was taken in to the harbour.
As second, the ship General Haan set out with the Brigade and Regiment’s headquarters, first and second battalions and some of the units on the evening of 26th September.
The artillery battalion that was in the command of Lieutenant Colonel Tahsin Kurtay and the third group that consisted of anti-aircraft battery set out on the evening of 29th September with the ship Private Johnson. Torpedos accompanied the ships until the Egyptian territorial waters.
Because the cargo boats haven’t come at that time, their set out date wasn’t specified.
The ships’ navigation head was Korea’s Pusan Port. The distance between Iskenderun and Pusan is 15.000 km.
The Turkish Brigade is in Korea
After a 21-days-journey, the ships neared the Korean territorial waters on 16th October. The ship Haan that carried the brigade and regiment commanders’ and their headquarters and the second convoy units, entered the Pusan Harbour at 15.55. America’s Far East and The United Nations’ Korea Commander in Chief General Mac Artur went to the ship with a staff colonel from the Turkish Liaison Commitee and two officers and the commander was informed that the Turkish Armed Forces would be committed to the Ninth American Corps.
South Korea’s military and civilian posts’ delegates and the civic headliners was welcomed by about fifthy girls that held Turkish, Korean and United Nations’ flags and two bands that were from South Korea and America.
So the convoys set off at the Pusan Harbour after a 21-days-journey on 18th, 19th and 20th October with a gap of one day between them.
Every convoy that set off on the harbour was sent to the station with trucks that were present there and from the station, they were sent to the Taegu City that was 85 km. northwesternwards from the harbour.
On 20th October 1950 until 15.30, the Turkish Brigade settled in a barrack that was left from Japanese which was in a distance of 3.5 km from the city’s station.
The First Official Informations Coming to The Turkish Brigade
- After the enemy was forced to withdraw from the Pusan beachhead,the enemy groups left at South Korea were still active. They were hiding in the forest at daytime. Especially at night, they were attacking villages, delivery vehicles and weak units. They were taking help from the communists or the ones that were being threatened.
- A majority of the enemy was pursued to North at the North Korean area.
-The safety of Taegu and its surroundings was maintained by the fifth Korean Division.
- The city’s domestic safety was the responsibility of the Korean Police. The other countries’ military police forces were helping them.
- There was a rumour that one or two American soldiers that were cornered in an isolated area, were killed.
City trips were dangerous at night.
- The Brigade’s security task was just the security of the garrison they were in.
-There were some epidemic diseases in the city and its surroundings. The folk’s food and drinks weren’t safe.
Every measure that was thought it was necessary was taken. At some points our soldiers and Korean soldiers kept guard together but there were some hardships because of language differences.
Going to teh city was banned until the city was known. Apart from the Turkish soldiers,there were also American and English soldiers in the city. Their relationships weren’t good with the folk because they were looking down on them.
Here, three Korean translators were appointed to our troops, they were young men with high educaiton. They knew English very well and joined the war voluntarily.
Turkish Soldiers at Kuniri
At the evening of 26th November 1950, the Turkish brigade was located in the Kuniri area like that:
The Brigade’s headquarters were located at 2.5 km Southwest from Kuniri, at the South of the way to Anju. Troops committed to the brigade were near the haedquarters; the training camp, storage and the second headquarters were in Kuniri town; the first infantry battalion was located at 1 km Southwest from Kuniri, at the South side of the way; second infantry battalion was located at the west of the first battalion and the way; third infantry battalion was located near the northwest of the headquarters, beside the way.
The Written order that came to the Turkish Battalion
1- The First Turkish Armed Forces Headquarters will immadiately move in the Kunuri (YD 4898)- Tokchon line, they will secure the Tokchon area and the way between Tokchon and the second American division in BV 6212 [1] and they will continue the liaison with the Second American division at the left.
2- As soon as this order is received, the first Turkish Armed Forces Artillery Battalion will enter the Turkish Brigade’s command.
3- As soon as this order is received, a tank squad from the 72. Middle Tank Troop will enter the Turkish Brigade’s command.
Kaynak / Source
25 Temmuz 1950'de Türkiye Cumhuriyeti Hükumeti, Güney Kore Cumhuriyeti'ne Birleşmiş Milletler topluluğu içinde yardım etmenin önemini takdir ederek "Türkiye Büyük Millet Meclisinin onayı alınmadan" Birleşmiş Milletler Genel Sekreterine Kore'de vazife görmek üzere 4,500 kişilik bir Türk savaş birliğini Birleşmiş Milletler emrine vermeye hazır bulunduğunu bildirmişti. Bu suretle Kore'ye gönderilmesi kararlaştırılan birlik, Genelkurmay Başkanlığının 3 Ağustos tarihli emirleri gereğince, Türk Silahlı Kuvvetleri adıyla, aşağıda görüleceği üzere Ankara'da kuruldu ve sefer kadrosuna göre tamamlandı.
Türk Tugayının Kuruluşu
Bu birlik, bir komutanlık karargahıyla üç piyade taburlu 241. piyade alayından, üç bataryalı bir motorlu topçu taburundan ve gerekli yardımcı birliklerden meydana gelmiş bir tugay olacaktı. Tugay komutanlığının motorlu karargahı Ankara'da 28. Tümen tarafından kuruldu. Aynı tümenin Ayaş’ta bulunan 241. piyade alayı, Türk tugayının piyade alayını, Etimesgut'daki 2. zırhlı tugayı, 2. motorlu topçu taburu da tugayın motorlu topçu taburunu teşkil ettiler. Tugayın motorlu istihkam bölüğü, 28. Tümen istihkam Taburunun motorlu istihkam bölüğü, 28. Tümen istihkam taburunun motorlu istihkam bölüğü, motorlu muharebe takımı aynı Tümenin muharebe bölüğünün bir takimi ve ulaştırma bölüğü, motorlu uçaksavar bataryası 8. kolordunun 1. uçaksavar taburundan bir hafif uçak savar bataryası, motorlu tanksavar takımı 28. tümenin motorlu tanksavar takimi alınarak teşkil olundu. Besinci zırhlı tugayın sıhhiye bölüğü ile yirmi sekizinci tümenin hafif bakim tamirhanesi ve dördüncü yurt içi bölge komutanlık bandosu da tugay komutanlığı emrine verildi.
Tugaya Atanan Komuta Heyeti
10 Ağustos 1950'de Birleşmiş Milletler Kore Türk Tugay Komutanlığına İkinci Zırhlı Tugay Komutanı Süvari Tuğgeneral Tahsin Yazıcı ve ertesi gün birliğin kurmay başkanlığına Kurmay Yarbay Selahattin Tokam atandı. Tugay Komutanı Tahsin Yazıcı 18 Ağustos 1950'den itibaren Etimesgut'da göreve başladı. Piyade Yarbay Nanik Poyrazoğlu da alay komutan yardımcılığına atanmış ve 23 Ağustos 1950'de birliğe katılmıştır.
Tuğgeneral Tahsin Yazıcı'nin Dilinden Kore'ye Gönderilişi
O zaman Etimesgut'da ikinci zırhlı tugayın komutanı idim. 10 Ağustos günü öğleye yakin bir zamanda Erkânı Harbiye-i Umumiye riyasetinden alınan bir telefon emriyle, hemen Erkânı Harbiye-i Umumiye dairesine gelmek ligim bildirildi. Öğle vakti o daireye gelmiş ve Orgeneral Nuri Yahut tarafından kabul edilmiştim. Kendileri manastırda harbiye talebesi iken bende askeri rüştiyesinde idim. O zamandan itibaren rastladıkça karşılıklı olarak o iltifatını esirgemez ben de hürmette kusur etmezdim. Bu eski aşinalığın verdiği samimiyet hevesiyle odalarında hal ve hatır soruşturduktan sonra söz Manastır’ın bazı hatıralarına intikal etti. İçimden, "Allah Allah öğle olmuş geçmekte, bu zat herhalde acıkmıştır, buraya acele çağrıldım ve beklemeden kabul edildim, bu çağrış herhalde Manastır hatıralarını yâd etmek için değil, bunun bir isteği olacak, acaba nedir?" diye merak ediyordum. Laf uzuyordu, sigaraları da yaktık, laf uzadıkça merakım artıyordu. Nihayet, evvelce düşünmemiş de sonradan aklına gelmiş bir tavır ve eda ile " Ha sunu soracaktım: Kore'ye gidecek Tugaya senin kumanda etmeni düşündüm. Bu maksat karsısında her şeyden evvel bir asker olduğumu, Orgenerale hususi ve samimi bir hürmetle bağlı bulunduğumu, kendilerinin bir teveccüh ve itimada dayanarak bu teklifi yaptığını, buna karşılık vefa ve sadakat göstermek lüzumunu, birlik her ne kadar bir sefer için yoğrulup pişmemiş bir birlik ise de Kore'ye harekete kadar geçecek zaman içinde muhtaç olduğu kaynaşma ve ahengin, maddî ve manevi eğitimin çeşitli çare ve vasıtalara başvurarak sağlanabileceğini, milli hasletlerimizi milletimizde komünizme karsı olan nefret ve hincin subay ve eratımızın ruhunda daima alevlenmeye hazır bir ateş gibi varlığın millet ve memleketimizin istikbal ve mukadderatını, Birleşmiş Milletlerin sulh, emniyet, hürriyet mefkureleri huzurunda alınacak vazifenin şerefini düşünerek ve nihayet milletimizin duasına, Allah'ımızın yardımına güvenerek Orgeneralin teklifine su cevabi verdim. "Bir manim yoktur. Beni itimadınıza layık gördüğünüz takdirde bu hizmet ve vazifeyi şeref sayar ve memnuniyetle kabul ediyorum demekten baksa sözüm yoktur." sözlerinden sonra kalktık ve kucaklaştık.
Alay kumandanlığına tayin emri çıkan Albay Celal Dora, tugaya katılarak alayın emir ve kumandasına başladı.
Türk Tugayı Kore Yolcusu
Türk Tugayı 19–20 Eylül 1950 günlerinde Etimesgut'tan İskenderun’a aşağıdaki mevcutla dört trenle hareket eder. 259 subay, 18 askeri memur, 4 sivil memur, 395 astsubay, 4414 er ki toplam olarak 5090 kişi. Türk kuvvetleri ile birlikte beş kişilik bir Amerikan irtibat grubu da gider, grup su kişilerden meydana geliyordu, Başkan Topçu Albay Gumby, üye Piyade Kurmay Yarbay Wedwer, üye istihkam Binbaşı Münşin, üye ordu donatım subayı Robenson, üye muharebe Yüzbaşı Lorenzo.
Ankara garına gelindiğinde mahşeri bir kalabalık vardır. Kalabalık arasında kimler yoktur ki; annesinin kucağında henüz bir belki de iki yaşındaki çocuklar, kabaran milli heyecanıyla değneğine dayana gelmiş seksenlik ihtiyarlar, öğrenciler, askerlerimizin anaları, babaları, eşleri, nişanlıları, evlatları... Artık yola çıkma zamanıdır ve tren İskenderun’a doğru hareket eder, trenin her durduğu yer bir bayram havasındadır. İlk hareket edildiğinde kimse birbirini tanımazken günün ilerleyen saatlerine doğru tanışmalar ve kaynaşmalar baslar, yolda yapılan bu bayram havasındaki törenlerde kaynaşmalar biraz daha artar ve milli bir heyecan uyanır. Milletin kendilerine gösterdiği teveccüh askerlerin milli duygularını her geçen zamanda biraz daha artıracaktır. Bu millet kurtuluş savasında gösterdiği yiğitliği bu defa evlatlarıyla Kore'de gösterecekti, kendi topraklarından, kendi insanlarından uzak bir ülkede kardeşim dediği insanlar için kurtuluşu bu defa orada o insanlara hediye edecekti. Bu yola çıkış belki de birçoğu için geri dönüşü olmayan bir gidişti. Kaçı bunun farkındaydı, ama hepside biliyordu ki, bu milletin duaları ve teveccühleri hepsinin arkasındaydı. İskenderun’a varılır. Askerimiz İskenderun’da halk tarafından karşılanılarak ziyafetler verilir.
İskenderun’a cumhurbaşkanı, bölgenin askeri ve mülki büyükleriyle memurları belediye başkanları; Antakya, Dörtyol ve Mersin'den gelen halk, askerimizi uğurlamaya gelmiştir.
Halkın coşkun tezahüratı ve bandoların çaldığı marşlar eşliğinde askerimiz için büyük bir tören düzenlenir.
Hareket günü gelip çatmıştır. Kolbaşı gemisi olan General Mac Reel alay kumandan muavini Yrd. Nanik Poyrazoğlu kumandasında üçüncü piyade taburu, talimgah grubu ve birkaç birliği alarak 25 Eylül akşamı denize açılır.
Rıhtıma kimse alınmadığından geminin ayrılışı sessiz sedasız olur.
İkinci olarak General Haag gemisi, tugay, alay karargahıyla birinci ve ikinci taburları ve birkaç birliği alarak 26 Eylül akşamı rıhtımdan ayrılır.
Yarbay Tahsin Kuntay kumandasındaki topçu taburu ve uçaksavar bataryasından ibaret olan üçüncü grubumuz 29 Eylül akşamı Private Jonhson gemisiyle yola çıkar. Gemilere Mısır karasularına kadar birer torpidomuz refakat eder.
Yük gemilerimiz henüz gelmemiş olduklarından İskenderun’dan hareket günleri belli değildir.
Gemilerin indirme yeri Kore'nin Pusan Limanı alacaktır. İskenderun Pusan arası on beş bin kilometre kadardır.
Türk Tugayı Kore'de
Gemiler 21 günlük yolculuktan sonra, 16 Ekim 1950'den itibaren Kore sularına yaklaşırlar. Tugay ve Alay Komutanlarını ile karargahları ve ikinci kafile birliklerini taşıyan Haag gemisi saat 15.55'de Pusan Limanı'na girer. Amerika'nın Uzak Doğu ve Birleşmiş Milletlerin Kore'deki Başkomutanı olan General Mac Artur, karargahında bulunan Türk irtibat kurulundan bir kurmay Albay ile iki subay gemiye gelerek Tugayla ilk temasta bulunurlar ve komutana Kore Türk Silahlı kuvvetlerinin dokuzuncu Amerikan Kolordusu'na bağlanmasının düşünüldüğünün haberi verilir.
Güney Kore askeri ve mülki makamlarının temsilcileriyle halkın ileri gelenleri ellerinde Türk, Birleşmiş Milletler ve Kore bayrakları bulunan elli kadar okullu kız, biri Amerikan diğeri Güney Kore bandosu olmak üzere iki mızıka takimi tarafından karşılanırlar.
Böylece kafileler, 21 günlük bir yolculuktan sonra birer gün ara ile 18, 19 ve 20 Ekim günlerinde düzen içinde Pusan Limanı'na çıkarlar.
Her kafile vapurdan iskeleye çıktıkça, orada hazır bulundurulan kamyonlarla istasyona gönderilir ve burada hazır bulunan trenlerle limanın 85 kilometre kuzey batısındaki Taegu Şehri'ne gidilir.
Türk Tugayı, 20 Ekim 1950 günü saat 15.30'a kadar bu şehrin istasyonundan 3, 5 km. uzağında bulunan Japonlardan kalma bir kışlaya yerleşir.
Türk Tugayına Gelen İlk Resmi Bilgiler
-Pusan köprü başından çekilmek zorunda kalan düşmanın Güney Kore'de kalmış büyük küçük grupları faaliyet halinde idiler. Gündüzleri ormanda saklanmaktadırlar. Bilhassa geceleri, köylere nakil vasıtalarına, zayıf birliklere baskınlar yapmaktadırlar. Bunlar ya komünist olanlardan, ya da tehditle korkutulanlardan yardım görmekte idiler.
- Düşmanın büyük kısmı Kuzey Kore arazisinde Kuzeye doğru takip edilmekte idi.
-Taegu ve civarının emniyeti beşinci Kore tümeni tarafından sağlanmaktaydı.
- Şehrin iç emniyeti Kore polisine aitti. Diğer milletlerin inzibat kuvvetleri polise yardım etmekte idi.
- Şehir içinde tenha yerlerde halk tarafından sıkıştırılan bir iki Amerikan erinin öldürüldüğü söyleniyordu.
Gece şehir gezintileri tehlikeli idi.
-Tugaya düşen emniyet görevi sadece, bulunduğu garnizonun yakın emniyeti idi.
- Şehir ve civarında bazı sair hastalıklar vardı. Halk yiyecek ve içecekleri emniyetli değildi.
Tugayımızın etrafında lüzumlu görülen her türlü tedbir alınır. Bazı noktalarda bizim askerlerle Koreli askerler nöbet tutarlar fakat lisan anlaşmazlığı nedeniyle bir takim sıkıntılar olur.
Şehir tanınıncaya kadar şehre gitme yasağı konulur. Şehirde Türk askerlerinden başka Amerikan ve İngiliz askerleri de vardır. Bunların halka yüksekten bakmaları ve halkı önemsememelerinden dolayı halkla araları iyi değildir.
Burada birliğimize üç Koreli tercüman verilir, bu tercümanlar, yüksek tahsilli gençlerdir. İngilizceyi çok iyi bilmektedirler, savaşa gönüllü katılmışlardır.
Türk Askeri Kuniri'de
26 Kasım 1950 akşamı Türk Tugayı Kunuri bölgesinde aşağıdaki şekilde konuşlanmıştır:
Tugay karargâhının komuta merkezi Kunuri'nin yaklaşık 2. 5 km güney batısında Anju'ya giden yolun güneyindedir. Tugaya bağlı birlikler tugay karargâhının yakınlarında; talimgâh, depo ve tugay karargâhının ikinci kademesi Kunuri kasabasında; birinci piyade taburu Kunuri'nin 1 kilometre kadar güney batısında yolun güneyinde; ikinci piyade taburu birinci taburun ve yolun kuzeyinde; üçüncü piyade taburu tugay karargâhının kuzey batisi yakınında, yolun yanında, konuşlandırılmış.
Türk Tugayına Gelen Yazılı Emir
1- Birinci Türk Silahlı Kuvvetleri Komutanlığı gecikmeksizin Kunuri (YD 4898) - Tokchon yoluyla harekete geçecek, Tokchon bölgesini ve Tokchon ile BV 6212 [1]’deki ikinci Amerikan tümeninin arasında bulunan yolu emniyette bulunduracak ve solundaki ikinci Amerikan tümeni ile irtibatı temin ve devam ettirecektir.
2- Bu emir alınır alınmaz birinci Türk Silahlı Kuvvetleri Komutanlığı Topçu Taburu, Türk Tugay Komutanlığının emrine girecektir.
3- Bu emir alınır alınmaz, 72. Orta Tank Taburu’ndan bir tank takımı Türk Tugay Komutanlığı’nın emrine girecektir.
Çeviri: saghmet
English
In 25 July 1950, the Ministry of the Republic of Turkey assessed the value of helping the Republic of Korea in the United Nations Association and told the Secretary-General of the United Nations that a unit of 4,500 people were ready to enter the United Nations’ order to serve in Korea “without the approval of the Turkish Parliament” . So the unit that was decided to be send to Korea was established (like it will be mentioned later) in Ankara under the name of Turkish Armed Forces by the orders of the General Staff, dated 3th August.
Establishment of the Turkish Brigade
This unit would consist of a commandership headquarter, 241. Infantry regiment with three trops, three battery and a motorized artillery battalion and necessary subsidiary forces. The Brigade Command’s motorized headquarters were established in Ankara by the 28. Division. The same division’s 241. Infantry regiment that was in Ayas presented the Turkish Brigade’s Infantry regiment and the 2. Armoured Brigade’s 2. Motorized Artillery Battalion presented the Brigade’s Motorized Artillery Battalion. The Brigade’s Motorized Engineering Troop was established by 28. Division’s Engineering Troop’s Motorized Engineering Troop, motorized battle squad by a squad from the same division’s battle troop and transportation troop, motorized anti-aircraft battery by a light anti-aircraft battery from 8. Corps’ 1. Anti-Aircraft Troop, the motorized anti-tank squad by 28. Division’s motorized anti-tank squad. 5. Armoured Brigade’s medical corps, 28. Division’s light maintenance service and the 4. District Command’s military band were also put under the Brigade Commandership’s orders.
The Unity of Command that was appointed to the Brigade
In 10 August 1950, 2. Armoured Brigade’s Cavalier Brigadier Commander Tahsin Yazıcı was appointed to the United Nations Korea- Turkey Brigade Commandership and the next day, lieutenant colonel Selahattin Tokay was appointed to the unit as the staff chief. Brigadier Commander Tahsin Yazıcı took on his duties on 18th August 1950 in Etimesgut. Infantry Lieutenant Colonel Natik Poyrazoğlu was appointed to being the second in command and joined th unit on 23th August 1950.
Brigadier Commander Tahsin Yazıcı’s sending to Korea by his own words:
At that time, I was the commander of the 2. Armoured Brigade.
In 10th August near noon, I was called to the General Staff Office by a phone call made from there.. I came to the Office at noon and was accepted in by General Nuri Yamut. When he was a Military Academy Student at Manastır, I was in Military Middle School. From that time on, when we came across each other we would talk and I wouldn’t act disrespectfully to him. With the familiarity from knowing each other, he let me in and after we gave our greetings the subject came to the memories of Manastır. I was thinking “Well it is already noon, he is probably hungry, I was hurriedly called here and was accepted in without waiting. It was probably not because he wanted to talf about the Manastır memories, he must be wanting something, what is it?”. The conversation got longer, we lit up the cigarettes, as the conversation got longer my curiosity also began to grow. At last, he said “Oh I would ask: I thought of making you to commander to the brigade that will go to Korea.” Like it suddenly came to his mind. In the view of that purpose, I thought that I’m firstly a soldier, that I’m devoted to the general with a sincere respect, that he made that offer out of favour and trust, that I should show loyalty in response to it, that even if the unit isn’t prepared for war it can obtain the fusion and harmony the physical and psychological education it needs with various resorts until it moves to Korea , our national traits the hate for communism in our soldiers hearts that is ready to flare up anytime, the future of our people and country , in the presence of the United Nations’ peace, safety and independence ideals and at last trusting our nations prayers and our God’s help I responded to the General’s offer: “I don’t have any hindrance. If you deem me worthy of your trust, I will take this duty as an honour and I don’t ahve any other words than saying that I will accept it gladly.” After those words we got up and hugged.
Colonel Celal Dora who was assigned as the Troop commander, joined the brigade and began leading the troop.
Turkish Brigade Going to Korea
the Turkish Brigade goes to İskenderun between 15th-20th September 1950 by four trains with the number of people listed. 259 army officers, 18 military clerks, 4 civil clerks, 395 noncommissioned officers, 4414 soldiers, in total 5090 people. An American liaison group of five people went with the Turkish forces, the group consisted of these people, chief artillery colonel Gumby, infantry staff lieutenant colonel , engineering major Munsin, ordnance officer Robenson, captain Lorenzo.
When they arrived at the Ankara Station, there was a big crowd. Every type of person was in that crowd: two-year-old kids that are in their mothers’ embrace, eighty-year olds that lean on their canes with their national enthusiasm, students, the mothers, fathers, wives, fiancees, children of the soldiers. The departure time came and the Train left to Iskenderun, every place that the train stopped was in an excited mood. No one knew one another when they first departed but in later hours the introducings and blendings began, with the exciting ceremonies that were being made along the way the blendings increased and a national enthuasiasm awakened. The people’s warmth towards the soldiers made their national feelings grow more and more by the time. This nation would how the braveness they showed at the War of Independence this time with their children in Korea, they would give the independence this time to a nation far away from their lands and people, to a nation they regarded as their siblings. This departure could be a journey with no returns for most of them. Some of them were aware of that, but they all knew that this nation’s prayers and sympathy was with them. Our soldiers was welcomed by the crowd at Iskenderun and dined.
The President, the area’s military and civil principals, clerks and mayors, people from Antakya, Dörtyol and Mersin came to send off our soldiers.
A big ceremony was held for our soldiers with people’s enthusiastic cheers and the marches the bands’ played.
The departure day came. The head ship General Mac Ree set out to sea on the evening of 25th September taking 3rd Infanrty Battalion that was commanded by the Regiment’s vice-commander lieutenant colonel Natik Poyrazoğlu, training group and some of the units.
The set out was quiet because no one was taken in to the harbour.
As second, the ship General Haan set out with the Brigade and Regiment’s headquarters, first and second battalions and some of the units on the evening of 26th September.
The artillery battalion that was in the command of Lieutenant Colonel Tahsin Kurtay and the third group that consisted of anti-aircraft battery set out on the evening of 29th September with the ship Private Johnson. Torpedos accompanied the ships until the Egyptian territorial waters.
Because the cargo boats haven’t come at that time, their set out date wasn’t specified.
The ships’ navigation head was Korea’s Pusan Port. The distance between Iskenderun and Pusan is 15.000 km.
The Turkish Brigade is in Korea
After a 21-days-journey, the ships neared the Korean territorial waters on 16th October. The ship Haan that carried the brigade and regiment commanders’ and their headquarters and the second convoy units, entered the Pusan Harbour at 15.55. America’s Far East and The United Nations’ Korea Commander in Chief General Mac Artur went to the ship with a staff colonel from the Turkish Liaison Commitee and two officers and the commander was informed that the Turkish Armed Forces would be committed to the Ninth American Corps.
South Korea’s military and civilian posts’ delegates and the civic headliners was welcomed by about fifthy girls that held Turkish, Korean and United Nations’ flags and two bands that were from South Korea and America.
So the convoys set off at the Pusan Harbour after a 21-days-journey on 18th, 19th and 20th October with a gap of one day between them.
Every convoy that set off on the harbour was sent to the station with trucks that were present there and from the station, they were sent to the Taegu City that was 85 km. northwesternwards from the harbour.
On 20th October 1950 until 15.30, the Turkish Brigade settled in a barrack that was left from Japanese which was in a distance of 3.5 km from the city’s station.
The First Official Informations Coming to The Turkish Brigade
- After the enemy was forced to withdraw from the Pusan beachhead,the enemy groups left at South Korea were still active. They were hiding in the forest at daytime. Especially at night, they were attacking villages, delivery vehicles and weak units. They were taking help from the communists or the ones that were being threatened.
- A majority of the enemy was pursued to North at the North Korean area.
-The safety of Taegu and its surroundings was maintained by the fifth Korean Division.
- The city’s domestic safety was the responsibility of the Korean Police. The other countries’ military police forces were helping them.
- There was a rumour that one or two American soldiers that were cornered in an isolated area, were killed.
City trips were dangerous at night.
- The Brigade’s security task was just the security of the garrison they were in.
-There were some epidemic diseases in the city and its surroundings. The folk’s food and drinks weren’t safe.
Every measure that was thought it was necessary was taken. At some points our soldiers and Korean soldiers kept guard together but there were some hardships because of language differences.
Going to teh city was banned until the city was known. Apart from the Turkish soldiers,there were also American and English soldiers in the city. Their relationships weren’t good with the folk because they were looking down on them.
Here, three Korean translators were appointed to our troops, they were young men with high educaiton. They knew English very well and joined the war voluntarily.
Turkish Soldiers at Kuniri
At the evening of 26th November 1950, the Turkish brigade was located in the Kuniri area like that:
The Brigade’s headquarters were located at 2.5 km Southwest from Kuniri, at the South of the way to Anju. Troops committed to the brigade were near the haedquarters; the training camp, storage and the second headquarters were in Kuniri town; the first infantry battalion was located at 1 km Southwest from Kuniri, at the South side of the way; second infantry battalion was located at the west of the first battalion and the way; third infantry battalion was located near the northwest of the headquarters, beside the way.
The Written order that came to the Turkish Battalion
1- The First Turkish Armed Forces Headquarters will immadiately move in the Kunuri (YD 4898)- Tokchon line, they will secure the Tokchon area and the way between Tokchon and the second American division in BV 6212 [1] and they will continue the liaison with the Second American division at the left.
2- As soon as this order is received, the first Turkish Armed Forces Artillery Battalion will enter the Turkish Brigade’s command.
3- As soon as this order is received, a tank squad from the 72. Middle Tank Troop will enter the Turkish Brigade’s command.
Kaynak / Source
Dong_Yul ( Aylık Forum Dergisi )
Heart is
Olgun insan güzel söz söyleyen değil, söylediğini yapan ve yapabileceklerini söyleyen adamdır.
İmzadaki gif 300kb'dan fazla olduğu için silinmiştir.
Heart is
Olgun insan güzel söz söyleyen değil, söylediğini yapan ve yapabileceklerini söyleyen adamdır.
İmzadaki gif 300kb'dan fazla olduğu için silinmiştir.
Teşekkürler. 
![[Resim: ca6zc.gif]](https://i.imgflip.com/ca6zc.gif)
