Traditional Korean Embroidery / 한국 자수

[mavisülün]

Geleneksel Kore el sanatları modern çağda hızla yok oluyor. Geleneksel nakış işleme sanatı neredeyse yok olmuş durumda. Neyse ki, Joseon Hanedanlığı boyuca bulunan yöntem ve sanatsal nitelik yenilendi. Koreli insanların, nakışı Kore tarihinin oldukça erken dönemlerinde kullandıklarına inanılır ama tarihsel kayıtlar sadece daha sonraki dönemlerine tanıklık eder.

Tarih
Koreli insanların, nakışı Kore tarihinin oldukça erken dönemlerinde kullandıklarına inanılır. Bununla birlikte, tarihsel kayıtlar çok daha sonraki dönemlerde sadece kullanış biçimlerini kaydetmişlerdir.
Samguk-jinin (Eski Çin tarihinin 3 Devlet Çağı) Buyeo bölümünde, Buyeo halkının ne kadar parlak, işlemeli ipek kıyafetler giydiği bir resimle tasvir edilmiştir. Goguryeo bölümünde, Goguryeo memurlarının resmi toplantılarda nakış işlemeli ipek kıyafetlerle altın ve gümüş süs eşyaları giydikleri kaydedilmiştir.
Samguk Sagide (Üç Krallık Dönemi) Baekje'nin geleneklerinin tanıtımı gösterir ki, Kral Ko-I'nin (234-286) devlet memurları, ilk tatilin sabah kabulü için, Mayıs ayında, geniş kollu kırmızı kaftan ve mavi pantolon, altından çiçek ve kuş işlemeli bir şapka, deri bir kemer ve deri ayakkabılar giyerlerdi.
Kitabın Sila bölümünde, sıradan halk zaten Kral Soji zamanında nakış kullanıyordu. Samguk Sagi aynı zamanda, Sila Kraliçesi Jindeok'un, tahta çıkması hatırına barışın şiirini yazdığını, onu kendi kendine nakşettiğini ve onu Tang İmparatoruna, Çin'e gönderdiğini ifade eder.
Eski Kore'de gösterişli Budist kültüründe nakış işlemesi o kadar yaygındı ki, Kral Aejang döneminde Budist imgelerinde nakış işlemesi yasaklandı. Bilinen en eski Kore nakış işlemesi, Chugu-ji deki (Japonya daki bir Budist tapınağı) Cheosuguk Mandaradır. Baekje' den Jinkuma'nin gözetiminde üç sanatçı bir resim çizdi ve bayan nakış ustaları da işi bitirdi. İki büyük kumaş (her biri yaklaşık 2 metre uzunluğunda) M.S. 622 yılında tamamlandı.
Üç Krallık döneminde asıl giyim olarak kabarık işlemeli kumaşlar kullanıldı ve yaptıkları birçok çeşit iplikle, çeşitli işleme teknikleri kullanılarak çalışıldı.
Birleştirilmiş Sila Kralı Heon Gang'ın 886 yılında ölmesiyle, O nun dul Kraliçesi bir rahibe oldu ve bir resim ve nakış ustası olan Weonhae ye, Kraıin bir portresini yapma görevi verdi. O, Birleşmiş Sila tarihinde görülen tek isim.
Goryeo Hanedanlığına doğru, nakış daha da ünlü oldu. Kıyafetler ve diğer aksesuarlar savurganlık derecesinde nakışla süslendi. Lüks belasının önüne geçmek için devlet zaman zaman yasaklamalarda bulundu. Goryeo Dogyeonga göre (Goguryeo'nun gelenek rehberi), Kral'ın Ejder Kaftanı Kraliyet tacıyla nakşedilmişti.
Goryeo Dongyeon, kırmızı kumaş üzerine dağların, çiçeklerin, oynayan hayvanların, çiçeklerin ve kuşların birleşimini, hayvanların ve meyvelerin nakşedildiğini gösterir. Goryeo'dan kalan tek nakış işi, Seonam-sadaki Daekak Guksa'nın (Ulusal Budist öğretmeni) kaftanıdır.
Joseon Hanedanlığından bazı örnekler kalmıştır çünkü hanedanlığın ilk dönemlerinde, nakış kullanımı toplumun yüksek sınıfıyla sinirliydi. Joseon Hanedanlığının ilk dönemlerinin birkaç kalıntısından biri, 16. yüzyılda yapılan sutra nakışı ile kaplanmıştır. Sutra (Budizm'de Gautama Buddha'nin öğretilerinden oluşan ve doğrudan Buda'nın sözlerini aktardığı varsayılan metinlere verilen addır.) Kral Taejong'un 15. yılında bir sutra tamamlandı ve Ryu-Keun'un dul eşi, sutra için kaplamaların yedi çarsafını yaptı, sonra onu ölmüş kocasına dua etmesi için Rae-so Saya önerdi.
Sutra, Hazine 278 olarak belirlendi ve şimdi Jeonju Tasra Müzesinde. Sutra, Joseon Hanedanlığının ilk dönemlerinde yapılmasına rağmen Goryeo tarzı birçok element içerir: mektupların biçimi, kitap kapağını yapmak ve sutradaki resimler.

Stiller
Joseon nakış işlemesi iki gruba ayrılır: Gung-su (kraliyet sarayı nakışı) ve Min-su (halk nakışı). Kore Ulusal Müzesi iki çalışmaya sahip: Kraliçe In-hyeon'un Kır Manzarası ve Ölümsüzleri Ölümsüzlerin nakış işlemesi, Sonjonun kızı Jongmyeong tarafından yapılmıştır. Changdeok Sarayı koleksiyonu arasındaki, nakşedilmiş karakter (harf) görüntüsünün İmparatoriçe Myeongsong'un çalışması olduğuna inanılır.
Koleksiyonun çoğu, Kraliyet Sarayı halkının isteklerini karşılamak için sarayda yapıldı. Tasarımda ve çeşitlilikte, görüntünün geniş bir bölümünü çam ağaçlarıyla ve turnalarla, çiçeklerle ve kuşlarla, uzun yaşamın ve mutluluğun 100 harfiyle kaplayan harika bir zenginlik vardır. Diğer eşyalar, törensel kıyafetleri, yer örtülerini, tütsü keselerini, yazı fırçası torbalarını ve norigeleri (kadınların aksesuarları) içerir.
Joseon'un en önemli tasarım ve desen nakış işlemeleri, bulutlar ve dalgalar, dağlar ve şelaleler, sakayıklar, nilüfer (lotus) çiçekleri, sagunja (dört mevsimlik bitkiler), Çince harfler, kaplumbağa kabukları, geometrik desenler, kaplanlar, Anka kuşları ve diğer canı yaratıklardır. Görüntülerdeki resimler takdir edilmek için yapılmıştır ve kullanışlı nesnelerden daha sanatsaldırlar. Elbise aksesuarları için, göğüs üzerindeki nakış işlemesi, elbiseyi giyenin mevkisini ve derecesini belirtir. Kullanışlı eşyalarda desenler, daha çok uzun yaşam sembolleri veya yedi-define desenleri gibi soyut desenlerden oluşur.
Bir ilke olarak, temel renkler bitkilerin ve çiçeklerin birçok farklı çeşidi kullanılarak doğal kumaş boyalarıyla boyandı. Daha sonra diğer renklerle boyandılar. Boyanmış her iplik üç aşamada (koyu, orta, açık) yeniden boyandı. Bazen ipliklerin iki rengi, arzu edilen bir rengi elde etmek için karıştırılırdı. Saray nakışının renk tasarımı, onun sade görünüşü, narin, estetik cazibesiyle nitelendirilmiştir. Gung-su'nun başka bir özelliği altın iplikle kuşattığı dalgaların dış hatlarında ve sudaki desenlerde görülür. Uzmanların üç grubu bir esere katıldılar. Bazı yetenekli boyacılar kumaşı ve ipliği hazırlarken, usta bir ressam bir taslak hazırladı. Yılların eğitim ve tecrübesiyle nakış işlemesinde uzmanlaşmış olan nedimeler, asil nakışı yaptılar. Çalışmanın sonucu oldukça saf bir güzellik ve incelikti.
Min-su asil sınıftan çiftçiye kadarki halkın ihtiyacı için yapıldı. Yerleşik kurallardan bağımsız, çalışmalar bir perdeden bir yükseğe kadar farklı farklıydı.
Min-su, tasarım yeteneğinde ve renk düzenlemede Gung-sudan geri olmasına rağmen çalışmaları halkın sade ve saf hislerini ortaya çıkardı. Nakış işlemeciliğinin iki farklı çeşidi vardı. Anjuda nakış işlemeciliğinin büyük bölümü erkekler tarafından yapılırdı. Ürünler daha çok büyük eşyalardı (paravanlar gibi) ve kraliyet sarayına verilirdi. Çalışmalar canlı ve sağlam bir his verirdi. Sunchang nakışı, Sunchang'ta yaşayan (Kuzet Jeolla İlinde bulunur) ve nesiller boyunca bir aile işi olarak buna devam eden gruplar tarafından yapılırdı. Kasnak kullanmadan yaptıkları nakış işlemeciliği eşsizdi (Eğer çalışmalar kasık kutuları, keseler veya yastıkların yan parçaları gibi küçükse kasnak kullanımazdı.). Yastıkların yan kısımlarının gittikçe ünlenmesiyle, yeni bir alet yaptılar, uygun hacimdeki ürünlerin taslakları için tahtadan yapılmış basmakalıbı aleti.
Taslak hazırlamak için kullanılan çizim yöntemlerinin beş çeşidi:
1. İyi bir fırça ile Kore kağıdının (pirinç kağıdı) çizilir ve karbon kağıdın üzerine kopyalanır.
2. Kağıda çiçek, kuş veya hayvan gibi desenler çizilir, sonra desenler kesilir ve kıyafetin üzerine konulur.
3. İplikle dış hatları oluşturulur.
4. Tahtadan yapılmış basmakalıbı aleti
5. Bir kağıt deseni yapılıyor ve kağıda uygulanıyor.




Sanatçı
Sangsu Han
(Önemli Soyut Kültürel Mülk 80, Jasu-jang)
Geleneksel Kore el sanatları modern çağda hızla yok oluyor. Geleneksel nakış işleme sanatı neredeyse yok olmuş durumda. Bununla birlikte, Joseon Hanedanlığı nakışının yöntem ve sanatçılığı yeniden canlandı. Kore ve deniz aşırı ülkelerdeki 17 sergi aracılığıyla (Minderheum'un Fabrika Müzesindeki sergi (1999), Almanya, Tachikawa ve Nihonbasi'nin Tokashinayasindaki sergileri içerir) diğer birçok ülkenin insanları arasında geleneksel Kore nakışına olan ilgi ve anlayışı arttı. Kore nakışını, kültürün küreselleşmesinin bir parçası olarak, küreselleştirmek için çalışma modern duyguyla geleneksel nakış olarak tasarlandı ve bir marka nitelendiricisi olan Sangsu Han ile sağlanmış olacak.

[mavisülün]

Traditional Korean Embroidery
Handicrafts have been rapidly disappearing in modern times. Traditional embroidery had almost completely disappeared. Fortunately, the method and artistry found during the Joseon Dynasty has been restored. It is believed that the Korean people used embroidery quite early in its history, but historical records only give evidence during much later periods.

History
It is believed that the Korean People used the embroidery quite early in its history. However, historical records only record usage in much later periods.
The Buyeo chapter of Samguk-ji (the Three States Age of the history of ancient China) described how the Buyeopeople wore lustrous brocade, silk clothes embroidered with a picture. In the Goguryeochapter it recorded that the officials of Goguryeo wore embroidered silk clothes with gold and silver ornaments for formal meetings.
In the Samguk Sagi (History of the Three Kingdoms) the description of the custom of Baekje shows that the 28th year of the King Ko-I (234-286) officials wore wide sleeved crimson robes and blue trousers, a hat embroidered with a golden flower and birds, and put on a leather belt and leather shoes for the morning audience of the first holiday in May. In theSilla chapter of the book, common people had already begun using embroidery by the era of King Soji. Samguk Sagi also states that Queen Jindeok of Silla composed a poem of peace in memory of her enthronement, embroidered it herself, and sent it to the Emperor of Tang China.
With the flourishing Buddhist culture in ancient Korea, embroidery was so prevalent that embroidery on Buddhist images was forbidden in the era of King Aejang. The oldest known Korean embroidery work is the Cheosuguk Mandara in Chugu-ji (a Buddhist temple in Japan). Under the supervision of Jinkuma from Beakje, three artisans drew a picture and skilled embroidering women finished the work. The two grand draperies (each about 2 meters in length) were completed in 622 A.D.
The embroidery in the Three Kingdoms period used twill brocades as base clothe and employed various kinds of embroidering techniques with the many kinds of thread they made.
When the King Heon Gang of Unified Silla died in 886, his widow queen became a nun, and assigned Weonhae, a master of painting and embroidery, to make a portrait of the King. His is the only name that appears inUnified Silla history.
Throughout the Goryeo Dynasty, embroidery became even more popular. Clothes and other ornaments were decorated with embroidery that fostered an extravagance. To prevent the evil of luxury, the government tried to prohibit embroidery several times. According to Goryeo Dogyeong (custom guide of Goguryeo), the King's Dragon Robe was embroidered with a royal crest.
Goryeo Dogyeong shows that mountains, flowers, playing animals, or a combination of flowers and birds, animals, fruits were embroidered on red cloth. The only remaining embroidery work from Goryeo is the robe of Daekak Guksa, (the National Buddhist preceptor) in Seonam-sa.
From the Joseon Dynasty, few examples remain because in the early period of the dynasty the use of embroidery was limited to the upper class of the society.
One of the few relics of the early Joseon Dynasty is the embroidered sutra cover made in the early 16th century. In the 15th year of King Taejong a sutra was completed, and the widow of Ryu-Keun made seven sheets of covers for the sutra, then offered it to Rae-so Sa to pray for her dead husband. It was designated Treasure #278 and is now housed in the Jeonju Provincial Museum. Even though it was made during the early Joseon Dynasty, it contains many elements of the Goryeo style: the style of the letters, the make of the book cover, and the illustrations in the sutra.

Styles
The embroidery of Joseon is classified into two groups:Gung-su (royal court embroidery) and Min-su (folk embroidery). The National Museum of Korea has two works: landscape and immortals by Queen In-hyeon and embroidery of Immortals by princess Jongmyeong, the daughter of Sonjo. Among the collection of Changdeok Palace, the embroidered character (letter) screen is believed to be the work of Empress Myeongsong.
Most of the collection was made in the palace to supply the demands of royal court. There is great variety in designs and kinds, including the large scale of screens with pine trees and cranes, flowers and birds, and hundred-letters of longevity and happiness. Other items include ceremonial clothes, room draperies, incense pouches, writing brush pouches, and norige(women's accessories).
The major designs and patterns of Joseon embroidery are clouds and waves, mountains and waterfalls, peonies, lotus flowers, sagunja(the four seasonal plants), Chinese letters, turtle shells, geometric patterns, tigers, ducks, phoenixes, and other living creatures. The pictures on screens are made more for appreciation and are more artistic than practical objects. For dress ornaments, embroidery on the breast signifies the status and rank of the wearer. Patterns on practical articles are mostly abstract patterns like longevity symbols or seven-treasure patterns.
As a base, primary colors were dyed with natural dye using many different types of flowers and herbs. They were then dyed with other colors. Each dyed thread was dyed again into three gradations- dark, medium, and light. Sometimes two colors of threads were mixed to make a desired color. The color scheme of court embroidery was characterized by its simple look and delicate aesthetic appeal. Another feature of Gung-su appears in water patterns and waves where the contours were encircled with golden thread. Three groups of specialists participated in the production. A professional painter designed a draft, while some skilled dyers produced the cloth and thread. Maids of honor who specialized in embroidery work with many years of training and experience performed the actual embroidery. The resulting work had a highly refined beauty and elegance.
Min-su was made for the need of common people from gentry to farmers. Free from standard rules, the works varied from screen to a thimble. Though Min-su is inferior to Gung-su in artistry of design and color schemes, it revealed the simple and naive sentiment of the common people. In Anju, men made most of the embroidered works. The products were mostly large articles (such as folding screens) and were supplied to the royal court.
The works gave a lively and robust feeling. Sunchang embroidery was made by the groups living in Sunchang (located in a North Jeolla Province) and continued for generations as a family business. It was unique as they embroidered without using a wooden frame (if the works were small pieces such as spoon cases, pouches, or side pieces of pillows). As the pillow side pieces became increasingly popular, they made a new device, a wood-block printing device for drafts which enabled mass production.

Five types of drawing methods were used to make the draft.
1. Drawing on Korean paper (rice paper) with a fine brush and copying it over carbon paper
2. Drawing figures such as flowers, birds, or animals on paper, then cutting them and putting them on the cloth
3. Making outlines with thread
4. Wood block printing
5. Making a paper figure and applying white powder




Artist
Sangsu Han
(Important Intangible Cultural Property #80, Jasu-jang)
Traditional handicrafts have disappeared rapidly in modern times. Korean traditional embroidery had almost completely disappeared. However, the method and artistry of the Joseon Dynasty embroidery have recently been revived. Through 17 exhibitions in Korea and overseas (including the 1999 exhibition at the Fabric Museum of Minderheum, Germany, and exhibitions at Tokashinaya of Tachikawa and Nihonbasi) interest and understanding in Korean traditional embroidery among people of many other countries has increased.
In an attempt to globalize Korean embroidery as a part of the globalization of culture the work is so designed as traditional embroidery with modern sense and will be supplied with a brand label 'Sangsu Han.'

Çeviri:Maria

[mavisülün]

[mavisülün]

[kıday baksı]

Hale, çok keyifli bir konu seçip bizlere tanitmissin, tesekkürler. Maria arkadasimiz da çevirisiyle konuya destek vermis...

[mavisülün]

Hale,çok keyifli bir konu seçip bizlere tanitmissin tesekkürler.Maria arkadasimiz da çevirisiyle konuya destek vermis...

Rica ederim Hilmi, evet ben çok keyif alarak açtim konuyu. Maria 'ya (AyseTuba) çeviri için çok tesekkür ediyorum, emegi çok bu konuda.

[PebbLes]

Ne ince islemeler, ne zevkli parçalar var!
Emeginize saglik arkadaslar.

[ceyankbyz]

Çok özenli bir çalisma olmus. Islemeler de çok güzel tesekkürler.

[Maria]

Rica ederim. Çevirmek benim için bir zevkti. Bu konuyu arastirip bizimle paylastigin için çok tesekkürler Hale. Koreliler süslemeye gerçekten çok önem veriyorlar.

[mavisülün]