Saemaul Undong

[Yüsra JaeJoong]

Saemaul Undong – the Republic of Korea’s New Village Movement

1960'dan önce Kore Cumhuriyeti (KC) 70 $'lık kişi başına düşen GSYİH ile - Gana ile eşdeğer - savaştan zarar gören bir milletti. Hükümet zayıftı ve büyük ölçekli kırsal kalkınma projelerine yatırım yapacak finansal kapasiteye sahip değildi. Bunu akılda tutarak, Güney Kore Devlet Başkanı Park Chung-Hee, 1970'lerde Saemaul Undong (SMU) programını veya “Yeni Köy” Hareketi'ni hayata geçirdi. Hükümet, bazı destekler sağlayarak insanların birbirleriyle işbirliği yaparak kendi yaşam koşullarını iyileştirebileceğini fark etti. Birleşik Devletler dış yardımının yardımıyla, bu girişim tamamen toplum tarafından yönetilen kalkınma etrafında merkezlendi.

1970 ve 1971 yılları arasında, KC hükümeti 335 torba çimento ile 33.267 köy sağladı. SMU sürecine dayanarak, köylüler, sağlanan kaynak ile topluluğun hangi yönlerinin ele alınması gerektiğini belirlemek için işbirliği yaptılar. SMU'nun bu ilk adımında toplum; genel toplantılar, hükümet tarafından yönetilen eğitim çalışmaları ve maruz kalma ziyaretleri aracılığıyla seferber edildi. Bu ulusal çapta eğitim, SMU ruhu için uygun bir şekilde kapasite ve coşku oluşturmak amacıyla siyasetçiler, hükümet yetkilileri, köy liderleri ve çiftçiler için gerekliydi. Köy liderleri büyük bir rol oynayarak zihniyette bir değişikliği kolaylaştırmak için topluluklarını seferber ettiler.

1972 yılına gelindiğinde, 16.600 köy (yaklaşık olarak çimento temin edilenlerin yarısı) Güney Kore hükümeti tarafından başarılı görülmüştür. Bu köylere 500 torba çimento ve bir ton çelik çubuk gönderildi. Yine, bu kaynakların nasıl tahsis edilmesi gerektiğinin belirlenmesinden topluluk sorumluydu. Bu önemliydi çünkü Güney Koreliler son derece rekabetçi olarak ilan ediliyorlardı. Hükümetin politikası, diğer köylerin iyi bir şekilde rekabet edebilmeleri ve toplumlarının durumunu iyileştirmek için kendi kaynaklarını harekete geçirmeleri için teşvik etti. Sonuç olarak, Kore hükümeti kendi kendine yardım anlayışı besleyerek yedi kat geri dönüş aldı.

Dört yıl içinde, kırsal gelir ilk kez kentsel geliri aştı. Dokuz yıl içinde kırsal gelirler 225.800 Won'dan 1.531.800 Won'a yükseldi. Kırsal yoksulluk 1970'de yüzde 27,9 iken 1978'de yüzde 10,8'e düştü ve kadınlara önemli bir rol verildi. 1948 ile 1951 yılları arasında büyük bir yeniden dağıtım hareketi sayesinde, kolonizasyon sırasında Japon ev sahiplerine ait olan ortak topraklar eşitlikçi bir şekilde tahsis edilmişti, böylece çok sayıda küçük çiftlik sahibi ve az sayıda topraksız ev vardı. Ülkenin karşısındaki sazdan kulübeler, sağlam kiremitli evlere dönüştü.

1974'e gelindiğinde, yabancı yatırımlar ve hibeler KC'deki tüm yatırımların % 60'ından % 20'sine düşmüştür. Sonunda, Birleşik Devletler kendi yardım programını KC'de tamamen devre dışı bıraktı. SMU Hareketi aktif katılım ve başarılar arttıkça çalışkanlık sloganını, kendi kendine yardım ve işbirliğini benimsedi. Bu ilk projeden, topluluklar kendi topluluk liderliğindeki gelişimlerinin karar alıcıları olmak için bir araya getirildi. Bu süreç, hem KC'nin altyapısını hem de ulusal kimliğini yeniden inşa etti.

Yeni Köy Hareketi, ülkenin topluca kronolojik olarak geçtiği altı ayrı aşamaya dayanan bir başarıya dönüştü.

1. Kuruluş ve Temel (1970-1973)

Yollar ve köyler genişledikçe yaşam ortamları yavaş yavaş iyileşti. Çamaşırhaneler, çatılar, mutfaklar ve çitler geliştirildi. Yollar daha fazla tarım olanağı sağladıkça gelir arttı, tohumlar ve iş bölümü iyileştirildi. Topluluk içindeki tavırlar özen, tutumluluk ve işbirliği zihniyetine yöneldi.
Bu aşamada kampanya tanıtıldı ve uygulamaya konuldu. Hükümet, yaşam koşullarının iyileştirilmesinde en büyük önceliği olan faaliyetleri başlattı.
Kişi başına düşen GSYİH (ABD doları), 1970 yılında 257 iken 1973'te 375'e yükselmiştir.

2. Çoğalma (1974-1976)

Gelir, pirinç tarlalarının sırtları, dereleri ve kombine tarım ve ortak işyerlerini teşvik eden bir zihniyetin artmasıyla daha da artmıştır. Tarım dışı gelir kaynakları her zamankinden daha fazla araştırılmıştır. Tutumlar, Saemaul eğitim programlarının yardımıyla ve halkla ilişkiler faaliyetleri nedeniyle daha da ileriye kaymıştır. Yaşam koşulları, konut ve su sistemlerinde iyileştirme ile gelişmeye devam etti. Köy merkezleri yayıldı.
Programın kapsamı ve işlevselliği arttı, gelirleri arttı ve topluluklar içindeki tutumları daha da değiştirdi. Bu, bir anlayış ve fikir birliği ortamı yarattı.
Kişi başına düşen GSYİH 1974'te 402 iken 1976'da 765'e yükseldi.

3. Enerjik Uygulama (1977-1979)

Kırsal alanlar, özellikle sanayi tesisleri, tarım ve imalat sektörlerinde büyümeyi teşvik eden modern evlerin inşasını gördü. Kentsel alanlarda, sokaklar döşenmiş ve düzen iyileştirilip güçlendirilmiştir.
Bu ilerleme, köyler, ölçek ekonomileri ve ilçe birim özelliklerinin ortaya çıkması arasındaki bağlantılara izin verdi.
Kişi başına düşen GSYİH (ABD doları) 1977'de 966 iken 1979'da 1,394'e yükseldi.

4. Revizyon (1980-1989)

Ülke genelinde sosyal ortam iyileşti - iyilik, düzen, bencillik ve işbirliği güçlendirildi. Özellikle çiftçilikle ekonomik kalkınma arttı. Kaynaklar daha iyi tahsis edildi ve kredi sendikaları çoğaldı. Çevre, parklar ve yollar iyileştirildi ve kuruldu.
Özel sektör yeniden canlandırıldı ve hükümet ile özel sektör arasında daha gelişmiş bir tanım vardı. Bu, hareketsizlik ve örtüşme ile ilişkiliydi.
Kişi başına düşen GSYİH, 1980'de 1,507 iken 1989'da 4.343'e yükseldi.

5. Özerk Büyüme (1990-1998)

Sağlam bir ortamın oluşturulmasıyla birlikte, KC, sıkı çalışma ve istikrarlı yaşam tarzlarına vurgu yaparak geleneksel kültürü geliştirdi. Halk, özellikle kentsel-kırsal doğrudan ticaretin yardımıyla ekonomik iyileşmeyi, daha sonra ekonomik istikrarı yaşadı. Özerk yaşam tarzları daha popüler ve mümkün oldu. Serbestleşme ve liberalleşmenin gelişmesine izin veren kendine güven kuruldu. Ekonomik kriz aşılabildi ve kişi başına düşen GSYİH önemli ölçüde arttı.
Kişi başına düşen GSYİH, 1990'da 5.503 iken 1996'da 10.548'e yükseldi.

Yeni Köy Hareketi’nin başarıları en açık biçimde “uyarıcı, yansıtma, çözüm ve pratik öğrenme döngüsü” olarak görülebilir. Programı tanıttıktan sonra, KC hükümeti halkı eğittikten sonra toplulukların kendi gelişimlerini geliştirmelerine izin verdi. Hükümet, başarılı olacağını bildikleri için, Koreli insanların rekabetçi doğasından kopan teşvik sistemleri kullandılar. Çiftçiler hareketin merkezi olarak görülüyor ve Saemaul Hareketi'nin ruhunu destekliyorlardı. Sonunda program hem kırsal hem de kentsel alanlarda ve toplumun farklı düzeylerinde uygulandı: köy, kasaba, ilçe ve il. Bu iyi uygulamalar, SMU erdemli döngüsünün altı aşamasına yol açtı.

Bu başarılar nedeniyle KC, Afrika, Asya ve Latin Amerika'da SMU’nun Yeni Köy Hareketi’ni uygulamaya başladı.

Kaynak

[Yüsra JaeJoong]

Saemaul Undong (SMU) Movement in Africa, Asia, and Latin America

1970'lerde Kore Cumhuriyeti'nde (KC) gördüğü Saemaul Undong (SMU) Hareketi başarılarından dolayı, KC hükümeti uygulamalarını Afrika, Asya ve Latin Amerika'ya genişletmeye başladı. KC, benzeri görülmemiş bir büyüme gösterdi ve Dünya Bankası Grubu Başkanı Jim Yong Kim'in “dünyanın en fakir ülkelerinden birini 50 yıldan kısa bir sürede OECD üyesi haline getiren bir ekonomik ve sosyal devrim” olarak tanımladığı şeyi tanıttı. Kore Uluslararası İşbirliği Ajansı (KOICA) 1991 yılında, geçmişte bu tür bir başarıya sahip olan stratejiye dayanan küresel yoksullukla mücadele etme niyetiyle kuruldu.

KOICA öncelik alanlarını şöyle belirlemiştir:

Küresel açlık ve gıda güvenliği
İklim değişikliği ve insani yardım
Yurtdışı gönüllülük
Kamu-özel ortaklık teşviki
Sağlık ve eğitim
Yardım etkinliği

2011 yılında ABD ve KC uluslararası kalkınma işbirliği konusunda bir mutabakat anlaşması imzalayarak Birleşik Devletlerden yardım alan KC'yi başka ülkelere yardım veren ilk ülkeye dönüştürdüler. SMU Hareketi vakfın temelini attı ve KC'nin modernizasyon ve gelişime kavuşmasını sağladı, böylece diğer ihtiyaç sahibi ülkelere yardımcı olmalarını kolaylaştırdı.

Artık bir Resmi Kalkınma Yardımı (ODA) bağışçısı olan KC'nin uluslararası gelişim programları hacmi nispeten küçük kalıyor ancak ancak diğer ülkelerin kalkınma bütçelerinin yeniden ölçeklendirildiği bir zamanda önemli ölçüde genişledi. KC, kendi yardım programlarını oluşturabilmeleri için gelişmekte olan ülkelere teknik eğitim sunarak, yardım sağlama ve uluslararası donör standartlarına uyum sağlama yöntemlerini modernleştirmeye yönelik bir kararlılık göstermiştir.

Şu anda, KOICA, SMU tarzı toplum liderliğindeki gelişimin başarıları hakkındaki bilgileri paylaşmak için elliden fazla gelişmekte olan ülkeden talep alıyor. Doğrudan ya da dolaylı olarak Nikaragua, Paraguay, Ekvador, Kolombiya, Senegal, Gana, Kongo, Güney Afrika, Ruanda, Uganda, Etiyopya, Tanzanya, Kırgızistan, Nepal, Bangladeş, Myanmar, Lao PDR, Vietnam Kamboçya ve Filipinler tarafından desteklenmektedir. Dünya Gıda Programı, Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı ve Birleşmiş Milletler Asya ve Pasifik Ekonomik ve Sosyal Komisyonu tarafından geliştirilmeye yasal bir alternatif olarak kabul edilmiştir. Kasım 2015'te KC, ikinci, yıllık Global Saemaul Liderlik Forumu'na (GSLF) ev sahipliği yaptı. SMU hareketi hakkında daha fazla bilgi edinmek için 50 ülkeden 500'den fazla delege katıldı. Konferansın birincil amacı Seoul'deki Global Saemaul Undong Eğitim Merkezi tarafından kurulan bilgiyi yaymaktı.

Etiyopya - Dodota Bölgesi'nde tarımsal sulamada kapasite geliştirme
Gana - Toplumsal Varlık Yaratma yoluyla Saemaul Sıfır Açlık için hassas bir toplum güçlendirmesi
Uganda - Sebze ekimi ve pazarlaması ile Karamoja alt bölgesindeki beslenmenin arttırılması ve hanehalkı gelirlerinin artırılması / Ulusal Çiftçi Liderlik Merkezinin Kurulması
Senegal - CIH Tarımsal Eğitim Merkezinin kapasite geliştirilmesine yönelik proje / Pirinç ve soğan üzerine tarımsal verimliliğin artırılması projesi
Bangladeş - Bangladeş'te Kore-WFP Saemaul Sıfır Açlık Toplulukları

(Kore Uluslararası İşbirliği Ajansı.)

Resmi bir ODA modeli olarak SMU, KOICA “Akıllı SMU Stratejisi” tarafından belirlenen yedi ana hedefe odaklanmaktadır.

1. Çok sektörlü bir yaklaşım

Bütünleştirici CLD modeli - hayvancılık, balıkçılık, örneğin BİT, enerji, çevre gibi eğitim, sağlık, hijyen, cinsiyet, teknoloji gibi sosyal sektörler
SDG'lerin başarısına büyük ölçüde katkıda bulunma potansiyeli.


2. Rekabeti teşvik eden teşvik temelli mekanizma

Kendilerini harekete adayan ve iyi sonuç verenler, daha iyisini yapmak için özel teşvikler aldı. Bu, insanların toplumlarına fayda sağlamak için yarıştığı olumlu ve erdemli bir ortam yarattı.

3. Köy düzeyinde kalkınma

Altyapı geliştirmek için büyük ölçekli bir proje gerektiğinde, örneğin yollar, nehirler, su tesisleri gibi bölgesel projeler uygulanabilir.

4. Her toplumun ihtiyaçlarına uygun SMU eğitimi

Köy liderleri, topluluklarını daha iyi anlayan SMU hakkında eğitim vermektedir.
Eğitim sunma kapasitesini geliştirmek için, liderlere Saemaul Undong eğitim merkezi aracılığıyla birbirlerinden öğrenme fırsatı verilir.
Her köyün özelliklerine ve koşullarına göre özelleştirilmiş SMU eğitimi vermek için yerel uzmanlar ders kitaplarını geliştirme sürecine girmiştir.

5. Ortaklık

Amaç ve kararlılıkla, SMU projeleri yürütmek için ortaklıklar yapılacaktır.
İhtiyacı olan ülkelere SMU ulaştırma yollarını yenilemek için uluslararası kuruluşlar, uluslararası STK'lar ve işletmeler de dahil olmak üzere çeşitli ortaklarla çalışmak önemlidir.

6. Uygun Teknoloji

SMU, yararlı teknolojileri tanımlayarak ve harekete geçirerek, kısa bir süre içinde gelir düzeyinin iyileştirilmesindeki performansı büyük ölçüde artırmayı hedeflemektedir.

7. Genişleyen Değer Zinciri

Gelir sürekli olarak artırılacaksa, üretim (arazi, tohum, ekipman, mikro finansman, kültivasyon, teknoloji), hasat, depolama, işleme, dağıtım, pazarlama ve satış dahil olmak üzere değer zincirinin geliştirilmesi önemlidir.
Dolayısıyla, gelir elde etmek için hangi faaliyetlerin gerçekleştirileceğini planlarken (ör. Özel bitki yetiştirme) göz önünde bulundurulur.

2014 yılında, UNDP ile işbirliği içinde bulunan KC hükümeti, Yeni Köy Hareketi'ni uygulanabilir bir kalkınma çözümü olarak ölçeklendirmek için Küresel Saemaul'u Kapsayıcı ve Sürdürülebilir Yeni Topluluklara (ISNC) doğru başlattı. UNDP, 2015 yılında Kapsayıcı ve Sürdürülebilir Yeni Topluluklar: Uygulama Rehberine Yönelik Saemaul Girişimi hakkında bir rapor yayınladı. UNDP, Saemaul'un tarihsel başarılarını açıklıyor ve ISNC modelini ileriye doğru yeni bir yol olarak vurguluyor. “Çeşitli kalkınma çalışma usulleri, ODA, iç kaynak seferberliği ve Güney-Güney ve üçgen işbirliğinin bir kalkınma girişimi içinde birbirlerini nasıl tamamlayabileceği” projenin umudunu göstermektir.

UNDP’nin katkısı, KC'nin kapasitesinin kapsamını genişletmek için entegre bir yerel kalkınma yaklaşımının geliştirilmesine yardımcı olacaktır. Proje 2-3-5 finansman modeli ile tanımlanacaktır: ODA'nın %20'si, %30'luk hükümet maliyet paylaşımı ve topluluklar tarafından harekete geçirilen emek ve hizmetlerin %50'si gibi ayni katkılarla eşleştirilecektir.

ISNC, sürdürülebilirlik ve kapsayıcılığın dahil edilmesinde orijinal SMU Yeni Köy Hareketi'nden farklıdır. Kadınlar, gençler ve toplumun en yoksul tabakaları hem projeye hem de yararlanıcı olarak katılımcılara hizmet edecektir. Orijinal SMU Hareketi, kadınların katılımını vurguladı, ancak ISNC bunu daha da genişletecek. Orijinal Yeni Köy Hareketi, kadınların yerel ekonomilerin iyileştirilmesinde, pirinç tasarrufu kampanyalarına katılmalarında, diğer kadınlara fon sağlamalarında ve köy tüketici kooperatifleri ve kreş ve bakım merkezlerinin işletilmesinde liderlik rolü üstlenmelerini sağladı. Köylerin kadın Saemaul liderini seçmeleri şiddetle teşvik edildi ve sonunda her köyün liderlik rolünde bir kadını vardı. Bu süreç Koreli kadınların toplumda yüksek bir rol oynamasına izin verdi. Kadınların kumar oynamasının yasaklanması, köy kredi birliklerinin oluşturulması, tasarrufların artırılması ve köyün yaşam koşullarının arttırılması gibi farklı pozisyonlarda oynamalarına izin verildi.

ISNC projesinin merkezinde, SMU hareketinin üç ilkesi bulunmaktadır: özen, kendi kendine yardım ve işbirliği. SMU, toplumun zihniyetini değiştirmeyi amaçlamaktadır, böylece köyün tüm üyeleri topluluğun gelişmesine yatırım yapmaktadır. Bu yöntem sürdürülebilir kalkınmanın üç sütununa odaklanır:

1. Ekonomik büyüme
2. Sosyal gelişim
3. Çevresel sürdürülebilirlik

SMU Hareketi, UNDP, Millennium Promise, Dünya Gıda Programı (WFP), Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı (OECD) ve Kırsal Kalkınma için Küresel Bağış Platformu (GDPRD) gibi uluslararası kuruluşların yardımıyla büyüyor. KC'deki Saemaul Undong hareketi, SMU ortak ülkelerine profesyonelleri dağıtarak bilginin yayılmasını kolaylaştıran güçlü bir uluslararası gönüllülük programı içeriyor. Bazıları Saemaul'da yüksek lisans derecesi bile aldı ve izleme ve değerlendirme, yerel dil yorumu, tarım ve hayvancılık için teknik destek ve doğru teknolojik kullanımların kolaylaştırılmasına yardımcı olmak için çalışıyor. Bu yollarla, bir ODA modeli olarak SMU, SDG'lerin iddialı hedeflerine büyük ölçüde katkıda bulunabilir. SMU çok başarılı oldu çünkü gönüllü katılımdan vazgeçti ve ve gelişmekte olan ülkelerin hükümetinin kalkınma projelerini finanse etme konusundaki yetersiz kapasitesini barındırıyor. KC hükümeti, kırsal köylerdeki insanların kendi topluluklarında değişim aracıları olarak gönüllülük yaparak daha yüksek mutluluk seviyelerine ulaştıklarını tespit etti. Kendilerini yoksulluktan uzaklaştırmak için engellerin üstesinden gelmek suretiyle, kendi hayatlarını sürdürülebilir bir şekilde daha iyi bir hale getirmek için bir çözüm yolunda çalışıyorlar.

Kaynak

[Yüsra JaeJoong]

English

Saemaul Undong – the Republic of Korea’s New Village Movement

Before 1960 the Republic of Korea (ROK) was a war-torn nation with a GDP per capita of $70 – equivalent to that of Ghana. The government was weak, and did not have the financial capabilities to invest in large-scale rural development projects. With this in mind, South Korean President Park Chung-Hee implemented the Saemaul Undong (SMU) program, or “New Village” Movement in the 1970s. The government realized that by providing some support, the people could improve their own living conditions by cooperating with each other. With the help of United States foreign aid, this initiative was completely centered around community-led development.

Between the years of 1970 and 1971, the government of ROK provided 33,267 villages with 335 bags of cement. Based on the SMU process, villagers collaborated to determine what aspects of the community should be addressed with the resource provided. In this first step of SMU the community was mobilized through general meetings, government-led training exercises, and exposure visits. This nation-wide training was required for politicians, government officials, village leaders and farmers in order to appropriately build up capacity and enthusiasm for the SMU spirit. Village leaders played a large role, mobilizing their communities to facilitate a change in mindset.

By 1972, 16,600 villages (approximately half of those provided with the cement) were deemed successful by the South Korean government. These villages were sent another 500 bags of cement and one ton of steel rods. Again, the community was responsible for determining how these resources should be allocated. This was important, because the South Koreans are self-proclaimed as extremely competitive. The government’s policy incentivized other villages to compete well, and to even mobilize their own resources in order to improve the status of their community. As a result, the Korean government received a sevenfold return by instilling a self-help mentality.

Within four years, rural income surpassed urban income for the first time. Within nine years, rural income sextupled from 225,800 won to 1,531,800 won. Rural poverty decreased from 27.9 percent in 1970 to 10.8 percent in 1978, and women were given a significant role to play. Thanks to a major land redistribution movement between 1948 and 1951, communal land formerly belonging to Japanese landlords during colonization was allocated in an egalitarian manner, so that there were many small-farm owners and few landless homes. Across the country, thatched huts transformed into sturdy tiled houses.

By 1974, foreign aid and grants had dropped from 60% to 20% of all investments in ROK. Eventually, the United States phased out their aid program in ROK altogether. The SMU Movement adopted the slogan diligence, self-help and cooperation, as active participation and successes grew. From this first project, communities were pulled together to be decision-makers of their own community-led development. This process gradually rebuilt both ROK’s infrastructure and national identity.

The New Village Movement grew into a success based on six separate phases, which the country collectively passed through chronologically.

1. Foundation and groundwork (1970-1973)

Living environments were gradually improved as roads and villages were expanded. Laundry facilities, roofs, kitchens and fences were improved. Income increased as roads provided more agricultural opportunities, and seeds and the division of labor were improved. Attitudes within the community shifted towards a mindset of diligence, frugality, and cooperation.
During this phase the campaign was introduced and implemented. The government initiated activities, with a top priority in improving living conditions.
GDP per capita (in USD) increased from 257 in 1970 to 375 1973.

2. Proliferation (1974-1976)

Income increased further, with the proliferation of rice field ridges, creeks, and a mentality encouraging combined farming and common workplaces. Non-agricultural income sources were explored more than ever before. Attitudes shifted further with the help of the Saemaul education programs and due to public relations activities. Living conditions continued to improve, with an improvement in housing and water systems. Village centres spread.
The program’s scope and functionality grew, increasing incomes and further changing the attitudes within the communities. This kindled an atmosphere of understanding and consensus.
GDP per capita grew from 402 in 1974 to 765 in 1976.

3. Energetic Implementation (1977-1979)

Rural areas saw the construction of modern houses, which encouraged growth, especially of industrial facilities, agriculture and manufacturing. In urban areas, alleys were paved and order was improved and reinforced.
This progression allowed for linkages between villages, economies of scale, and an emergence of district unit characteristics
GDP per capita (in USD) increased from 966 in 1977 to 1,394 in 1979.

4. Overhaul (1980-1989)

Throughout the country the social atmosphere improved – kindness, order, selfishness and cooperation were reinforced. Economic development soared, especially with farming. Resources were better allocated, and credit unions proliferated. The environment was taken into consideration, with parks and roads improved and established.
The private-sector was revitalized, and there was a more enhanced designation between the government and the private sector. This assisted with inactivity and overlap.
GDP per capita improved from 1,507 in 1980 to 4,934 in 1989.

5. Autonomous Growth (1990-1998)

With the establishment of a sound atmosphere, ROK improved traditional culture with an emphasis on hard work and stable lifestyles. The people experienced economic recovery then economic stability, particularly with the help of urban-rural direct trade. Autonomous lifestyles became more popular and possible.
Self-reliance was established, allowing the growth of liberalization and localization. The economic crisis became seen as surmountable, and GDP per capita increased significantly.
GDP per capita increased from 5,503 in 1990 to 10,548 in 1996.

The New Village Movement’s successes can be most clearly seen as a “learning cycle of stimulus, reflection, resolution and practice”. Upon introducing the program, the ROK government educated the people then allowed the communities to build up their own development. The government used incentive systems that they knew would be successful, playing off of the competitive nature of the Korean people. Farmers were seen as the center of the movement, promoting the spirit of the Saemaul Movement. Eventually, the program was implemented both in rural and urban areas and at all different levels of society: village, town, county, and provincial. This good practices led to the six steps of the SMU virtuous cycle.

Due to these successes, ROK has now begun implementing SMU’s New Village Movement across Africa, Asia and Latin America.

Source

[Yüsra JaeJoong]

Saemaul Undong (SMU) Movement in Africa, Asia, and Latin America

Due to the successes the Saemaul Undong (SMU) Movement saw in the Republic of Korea (ROK) in the 1970s, the government of ROK began to expand their practices into Africa, Asia, and Latin America. ROK demonstrated unprecedented growth, introducing what the World Bank Group President Jim Yong Kim described as “an economic and social revolution that made one of the world’s poorest countries an OECD member in less than 50 years”. The Korea International Cooperation Agency (KOICA) was established in 1991, with the intention of fighting global poverty based on the strategy that had seen such success in the past.

KOICA has identified its priority areas as:

Global hunger and food security
Climate change and humanitarian assistance
Overseas volunteerism
Public-private partnership promotion
Health and education
Aid effectiveness

In 2011, the United States and ROK signed a memorandum of understanding on international development cooperation, making ROK the first country to transform from a US aid recipient to a fellow donor. The SMU Movement laid the foundation, allowing ROK to achieve modernization and development, thus facilitating them to assist other in-need countries.

Now an Official Development Assistance (ODA) donor, ROK’s volume of international development programs remains relatively small but it has expanded significantly at a time when other countries are scaling back their development budgets. ROK has shown a determination to modernize their method of providing assistance and complying with international donor standards, by offering technical training to developing countries so that they may build up their own self-help programs.

Currently, KOICA is receiving requests from more than fifty developing countries to share knowledge about the successes of SMU-style community-led development. It is supported as a strategy either directly or indirectly by Nicaragua, Paraguay, Ecuador, Colombia, Senegal, Ghana, DR Congo, South Africa, Rwanda, Uganda, Ethiopia, Tanzania, Kyrgyzstan, Nepal, Bangladesh, Myanmar, Lao PDR, Vietnam, Cambodia, and the Philippines (see table below). It has been recognized as a legitimate alternative to development by the World Food Programme, the United Nations Development Programme, and the United Nations Economic and Social Commission for Asia and the Pacific. In November 2015, ROK hosted its second annual Global Saemaul Leadership Forum (GSLF). More than 500 delegates attended from 50 countries to learn more about the SMU model. The primary objective of the conference was to spread the knowledge established by the Global Saemaul Undong Training Center in Seoul.

Ethiopia - Capacity building in agricultural irrigation in Dodota District
Ghana - Vulnerable community empowerment for Saemaul Zero Hunger through Community Asset Creation
Uganda - Enhancing nutrition and increasing household income in Karamoja sub-region through vegetable cultivation and marketing / Establishment of the National Farmer’s Leadership Center
Senegal - The Project for capacity building of Agricultural Training Center in CIH / The Project for Improving agricultural Productivity on rice and onion
Bangladesh - Korea-WFP Saemaul Zero Hunger Communities in Bangladesh

(Korean International Cooperation Agency.)

SMU as an official ODA model focuses on seven main objectives, identified by the KOICA “Smart SMU Strategy”.

1. Multi sectoral approach

Integrative CLD model – livestock, fishery, social sectors such as education, health, hygiene, gender, technology such as ICT, energy, environment
Potential to contribute greatly to achievement of SDGs.

2. Incentive based mechanism promoting competition

Those who committed themselves to movement and generated good results received special incentives to do better. This generated a positive and virtuous environment which people compete to benefit their community

3. Village level development

When a larger scale project is required to develop infrastructure, such as roads, rivers, water facilities, regional projects may be implemented.

4. SMU education tailored to the needs of each community

Village leaders provide education on SMU who have a better understanding of their communities
To improve capacity to deliver education, leaders are given opportunities to learn from each other via Saemaul Undong education center
To make education on SMU customized to characteristics and conditions of each village, local experts brought into process of developing textbooks.

5. Partnership

With purpose and determination, partnerships will be forged to carry out SMU projects. It is important to work with diverse partners, including international organizations, international NGOs, and businesses to innovate ways to deliver SMU to countries in need.

6. Appropriate Technology

SMU aims to drastically raise performance in improving the level of income within a short period of time by identifying and mobilizing helpful technologies.

7. Expanding Value Chain

Improving value chain, including production (land, seed, equipment, microfinancing, cultivation, technology), harvest, storage, processing, distribution, marketing and sales is important if income is to be increased on a sustained basis. Thus, it is taken into consideration in planning what activities to carry out to generate incomes (e.g. growing speciality crops)

In 2014, the ROK government in partnership with UNDP launched the Global Saemaul towards Inclusive and Sustainable New Communities (ISNC) in order to scale up the New Village Movement as a viable development solution. In 2015, UNDP released a report on the Saemaul Initiative Towards Inclusive and Sustainable New Communities: Implementation Guide. Within it, UNDP explains the historical successes of Saemaul, and emphasizes the ISNC model as a new way forward. The hope with the project is to demonstrate “how various development operation modalities, ODA, domestic resource mobilization, and South-South and triangular cooperation can complement one another within one development initiative”.

UNDP’s contribution will help develop an integrated local development approach, to expand beyond the scope of ROK’s capacity. The project will be defined by a 2-3-5 model of financing: 20% of ODA will be matched by 30% government cost-sharing and 50% in-kind contributions of labor and services mobilized by the communities.

ISNC differs from the original SMU New Village Movement in its inclusion of sustainability and inclusiveness. Women, youth, and the community’s poorest strata will serve both as participants to the project and as beneficiaries. The original SMU Movement emphasized the inclusion of women, but ISNC will expand this further. The original New Village Movement ensured women played a leadership role in improving the local economies, involving them in rice saving campaigns, raising funds for other women, and running village consumer co-ops and daycare centers. Villages were strongly encouraged to elect a female Saemaul leader, and eventually every village had a woman in a leadership role. This process allowed Korean women to play an elevated role in society. Women were allowed to play different positions, such as banning gambling, creating village credit unions, increasing savings, and increasing the village’s living conditions.

At the heart of the ISNC project are the three principles of the SMU movement: diligence, self-help, and cooperation. SMU seeks to alter the mindset of the community, so that all members of the village are invested in the improvement of their community. This method focuses on the three pillars of sustainable development:

1. Economic growth
2. Social development
3. Environmental sustainability

The SMU Movement is growing with the help of international organizations such as UNDP, Millennium Promise, the World Food Programme (WFP), the Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD), and the Global Donor Platform for Rural Development (GDPRD). The Saemaul Undong movement in ROK also includes a strong international volunteer program, facilitating the spread of knowledge by deploying professionals to SMU partner countries. Some have even acquired a Master’s degree in Saemaul, and work to help monitoring and evaluation, local language interpretation, technical support for agriculture and livestock, and facilitation of correct technological usages.

In these ways, SMU as an ODA model can greatly contribute to the SDGs’ ambitious objectives. SMU has been so successful because it draws off of voluntary participation, and accommodates developing countries’ government’s poor capacity to finance development projects. The ROK government has found that people in rural villages have achieved higher levels of happiness by volunteering to be agents of change within their own community. By overcoming obstacles to bring themselves out of poverty they are working towards a solution to make their own lives better in a sustainable way.

Source

[kıday baksı]

Saemaul Undong – The Republic of Korea’s New Village Movement
Translated by Yusra YUCEER

>>> https://www.facebook.com/groups/kgfatr/