Korean Art

[Duiguu]

Korean Art

Kore Sanatı


Koreli insanlar tarafından yüzyıllar boyunca üretilen, resim, hat sanatı, çanak çömlek, heykel, vernik ve ince veya dekoratif görsel sanatlar. (Kore mimarisine değinilmekle birlikte, ayrı bir makalenin konusu da budur.)

Genel özellikleri
Kore yarımadasında yaşayan halk tarafından üretilen sanat, geleneksel olarak Çin ve Japonya sanatı ile estetik kavramları, motifleri, teknikleri ve biçimleri paylaşılmıştır. Yine de kendine özgü bir tarz geliştirdi. Kore sanatının güzelliği ve sanatçılarının gücü, sadelik, kendiliğindenlik ve doğa ile uyum duygusunda yatıyordu.

Kore sanatının çağlar boyunca temel eğilimi natüristiktir, Üç Krallık dönemi (C.57 BCE– 668 CE) kadar erken bir zamanda ortaya çıkmış ancak Birleşik veya Büyük Silla (Kore: Shinla) dönemi tarafından tam olarak kurulmuş olan bir özelliktir. (668-935). Doğayı kabul etmenin geleneksel tavrı, basit ve yersiz olanlar için son derece gelişmiş bir beğeni ile sonuçlanmıştır. Örneğin, Koreli sanatçılar, odun tanelerinin doğal desenleri gibi, hammaddelerin doğal güzelliğini tercih ettiler. Kore çömlekçi, yüzeylerinin, kıvrımlarının veya şekillerinin mekanik mükemmelliği konusunda karakteristik olarak ilgisizdi. Onun endişesi, materyallerinin ve ortamının doğal veya doğal özelliklerini ortaya çıkarmaktı. Bu nedenle çömlekçiler bilinçsizce ve doğal olarak çalışarak, yalınlık ve sanatsal ayrıcalık yaratma savaşları üretebildiler.

Sadelik sadece şekil ekonomisine değil, dekoratif motiflerin ve cihazların kullanımına da uygulanmıştır. Kore sanatında insan elinin müdahalesi en az sınırlandırılmıştır. Örneğin, bir çiçeğin tek bir sapı, beyaz porselen vazo veya şişenin yan tarafındaki mavi bir ince gölgede çekilebilir, ancak hiçbir zaman sadece boş bir alanı doldurma arzusundan alınamaz. Etki, beyaz arka planı büyütmek için tercih edilir.

Aşırılıklardan kaçınmak, Kore sanatında başka bir karakteristik gelenektir. Aşırı doğrusallık, aşırı eğriselcilik kadar beğenilmemişti. Bir Song hanedanının (960–1279) Çin çantasının düz kıvrımlı çizgisi, Koryŏ dönemindeki bir Kore çanağında (918-1392) zarif, mütevazi bir eğriye dönüşür. Keskin kıvrımlı Çin çatısı, Kore mimarisinde hafif eğimli bir çatıya dönüştürülür. Keskin açılar, güçlü çizgiler, dik düzlemler ve garish renkler hep kaçınılmalıdır. Kore sanatının bir parçasının genel etkisi genellikle yumuşak olmasıdır. Akıcı çizgilerden oluşan bir sanattır. En çarpıcı olan şey, sessiz iç uyum kadar ritim değildir.


Stilistik ve Tarihsel Gelişim

Biçimlendirme dönemi
Hem arkeolojik hem de dilbilimsel kanıtlar, Koreli insanların orijinal olarak Sibirya'dan Mançurya yoluyla Kore yarımadasına yayıldığını göstermektedir. Yarımadanın her yerinde Paleolitik ve Neolitik dönemlere tarihlenen tarih öncesi yerler bulunur.
Kore kültürüne yönelik Sporadik Çin etkisi, Neolitik Dönem'in sonlarında başladı, ancak bu etki, Kuzeybatı Kore'deki Han İmparatorluğu'nun kolonilerinin 108 BCE'sinde kurulma ile yoğunlaştı. Bunların en bilinenleri P’yngyang yakınlarındaki Nangnang (Çin: Lelang) idi. Bu Çin kültür merkezinden, çömlek eritme ve çömlekçilik yapımı gibi gelişmiş çömlekçilik teknikleri, bir çömlekçi çarkı ve kapalı fırın kullanımı gibi yarımadaya yayılmıştır.
M.Ö. 6. binyılda üretilen en eski Neolitik çanak çömlekler, yükseltilmiş yatay çizgilerle süslenmiş düz tabanlı, kenarın etrafında zikzak desen ya da yatay çizgiler ya da tırnak işaretleri şeklinde yatay çizgilerdir. 5. binyılda BCE, karakteristik olarak, sivri uçlu veya yuvarlatılmış bir tabana ve sünek, etkilenmiş veya sürüklenmiş noktalar ile üretilen, balıksırtı, menderes ve eşmerkezli yarım daire biçimlerinin genel geometrik desenlerini karakterize eden tarak-desen çanak çömlek olarak bilinen evrime dönüşmüştür. Bu Neolitik çömleklerin doğrusal, soyut eğilimi temel olarak tarih öncesi Sibirya sanatı geleneğine düşer.


Amsa-dong prehistorik yerleşmesinden Neolitik tarak-desen çanak çömlek, Seul, c. 4. binyıl BCE; Seul, Kyung Hee Üniversitesi Müzesi'nde. Yükseklik 40.5 cm. Kyŏnghee Üniversitesi Müzesi, Seul

İzleyen Tunç Çağı'nda (c. 1000–300 BCE) ve Erken Demir Çağı'nda (s. 300–1 BCE) daha yüksek kalitede çömlek türleri ortaya çıkmıştır. Çin boyalı çanak çömleklerinden elde edilen boyalı parçalar kuzey Kore'de bulunurken, yarımadanın diğer alanlarında yüzey dekorasyonundan yoksun olan eşyalar kullanılmıştır. Oturmuş ya da ayakta duran şamanistik tanrıların kil, kemik ya da taş figürleri, doğurganlık ve servet elde etmek için cazibesi olarak kullanılan küçük kil domuzları gibi Musan ve Kulp’o-ri gibi kuzeydoğu bölgelerinde üretilmiştir. Domuzlar gerçekçi bir şekilde işlenir, hatta bazıları gerçek domuz tüylerini tutmak için kullanılan küçük deliklere bile sahiptir.

Bu süre zarfında Kore'de bronz ve demir işleme merkezleri kuruldu. En nihayetinde Sibirya kökenli bronz hançerler, aynalar ve delikli kutup süsleri yapıldı. Hançerler Avrasya bozkırlarının İskit halkları tarafından yaygın olarak kullanılan tiptedir. Aynalar aynı zamanda, Çince olmayan bir tipe de sahipti, ikiz kulplar, ince bir şekilde, ince bir şekilde tasarlanmış üçgenlerden oluşan sıkı bir şekilde oluşturulmuş geometrik bir tasarıma karşı merkezden biraz uzakta. Taranmış üçgen motif, geniş Avrasya kıtasına, Avusturya'daki Hallstatt'tan Sibirya'nın üst Yenisey Nehri vadisindeki Minusinsk'e kadar yayıldı. Tasarım, Han-öncesi Çin'in Huai tarzı aynalarından bir yenilikti.

Bronz ayna

Bronz ayna, c. 300 BCE, Erken Demir Çağı; Seul, Soongsil Üniversitesi'nde Kore Hıristiyan Müzesi'nde. Seul 21.2 cm. Soongsil Üniversitesi, Seul'deki Kore Hristiyan Müzesi

Tarih öncesi Kore'de Sibirya sanat geleneğine dair daha fazla kanıt, 1970 yılında Güney Kore'nin güneydoğu kıyısındaki Pan’gudae'de bulunan kayaya oyulmuş bir resimde görülebilir. Balinalar, yunuslar, kaplanlar, kurtlar ve geyikler de dahil olmak üzere gagalanmış çizgi çizimleri ve hayvanların silüetleri, kayaların pürüzsüz dikey yüzeyi (8x2 metre) üzerinde tasvir edilmiştir. Hayvanların bir kısmı Sibirya kaya sanatının sözde X-ışını tarzında ağızdan anüse doğru bir “yaşam çizgisi” içerir. Bir şaman, avcı ve bir balıkçı da tasvir edilmiştir.

Kaynak

Çeviri: Duiguu

[Duiguu]

*English*

Korean art, the painting, calligraphy, pottery, sculpture, lacquerware, and other fine or decorative visual arts produced by the peoples of Korea over the centuries. (Although Korean architecture is touched on here, it is also the subject of a separate article.)

General Characteristics
The art produced by peoples living in the peninsula of Korea has traditionally shared aesthetic concepts, motifs, techniques, and forms with the art of China and Japan. Yet it has developed a distinctive style of its own. The beauty of Korean art and the strength of its artists lay in simplicity, spontaneity, and a feeling of harmony with nature.

The basic trend of Korean art through the ages has been naturalistic, a characteristic already evident as early as the Three Kingdoms period (c.57 BCE–668 CE) but fully established by the Unified, or Great, Silla (Korean: Shinla) period (668–935). The traditional attitude of accepting nature as it is resulted in a highly developed appreciation for the simple and unadorned. Korean artists, for example, favoured the unadorned beauty of raw materials, such as the natural patterns of wood grains. The Korean potter was characteristically unconcerned about mechanical perfection of his surfaces, curves, or shapes. His concern was to bring out the inherent or natural characteristics of his materials and the medium. Potters, therefore, were able to work unselfconsciously and naturally, producing wares of engaging simplicity and artistic distinctiveness.

Simplicity was applied not only to economy of shape but also to the use of decorative motifs and devices. The intervention of the human hand is restricted to a minimum in Korean art. A single stem of a flower, for instance, may be drawn in a subtle shade of blue on the side of a white porcelain vase or bottle, but never merely from a desire to fill an empty space. The effect is rather to enlarge the white background.

The avoidance of extremes is another characteristic tradition in Korean art. Extreme straightness of line was disliked as much as extreme curvilinearism. The straight bold contour of a Song dynasty (960–1279) Chinese bowl becomes a graceful, modest curve in a Korean bowl of the Koryŏ period (918–1392). The sharply curving Chinese roof is modified in Korean architecture into a gently sloping roof. Sharp angles, strong lines, steep planes, and garish colours are all avoided. The overall effect of a piece of Korean art is generally gentle and mellow. It is an art of fluent lines. What is most striking is not the rhythm so much as the quiet inner harmony.


Stylistic And Historical Development

The formative period
Both archaeological and linguistic evidence indicates that the Korean people originally spread into the Korean peninsula from Siberia by way of Manchuria. Prehistoric sites dating from the Paleolithic and Neolithic periods are found throughout the peninsula.

Sporadic Chinese influence on Korean culture began in the late Neolithic Period, but the influence intensified with the establishment in 108 BCE of colonies of the Han empire in northwestern Korea. The best known of these was Nangnang (Chinese: Lelang), near P’yŏngyang. From this Chinese centre of culture, iron smelting and advanced techniques of pottery making, such as the use of a potter’s wheel and closed kiln, spread across the peninsula.
The earliest Neolithic potteries, produced in the 6th millennium BCE, are flat-bottomed wares decorated with raised horizontal lines, a zigzag pattern around the rim, or horizontal rows of impressed dots or fingernail marks. In the 5th millennium BCE the latter type evolved into what is known as comb-pattern pottery, which characteristically features a pointed or rounded bottom and overall geometric patterns of herringbone, meander, and concentric semicircles, produced by incised, impressed, or dragged dots and short lines. The linear, abstract tendency of these Neolithic potteries basically falls in the tradition of prehistoric Siberian art.


Neolithic comb-pattern pottery, from Amsa-dong prehistoric settlement, Seoul, c. 4th millennium BCE; in the Kyung Hee University Museum, Seoul. Height 40.5 cm.Kyŏnghee University Museum, Seoul

In the ensuing Bronze Age (c. 1000–300 BCE) and Early Iron Age (c. 300–1 BCE) more types of pottery of improved quality appeared. Painted pieces derived from Chinese painted pottery were found in northern Korea, while wares devoid of surface decoration were used in other areas of the peninsula. Clay, bone, or stone figurines of seated or standing shamanistic deities were produced at such northeastern sites as Musan and Kulp’o-ri, as were small clay pigs used as charms to ensure fertility and fortune. The pigs are realistically rendered, and some even have tiny holes that were used to hold real pig hairs.

It was also during this time that bronze- and iron-working centres were established in Korea. Bronze daggers, mirrors, and perforated pole finials, all ultimately of Siberian origin, were cast. The daggers are of the type widely used by the Scythian peoples of the Eurasian steppe. The mirrors were also of a non-Chinese type, with twin knobs placed a little off centre against a tightly composed, geometric design made up of finely hatched triangles. The hatched-triangle motif was widely diffused over the vast Eurasian continent all the way from Hallstatt in Austria to Minusinsk in the upper Yenisey River valley of Siberia. The design was apparently an innovation from the Huai-style mirrors of pre-Han China.

Bronze mirror

Bronze mirror, c. 300 BCE, Early Iron Age; in the Korean Christian Museum at Soongsil University, Seoul. Diameter 21.2 cm.The Korean Christian Museum at Soongsil University, Seoul

More evidence of the Siberian art tradition in prehistoric Korea can be seen in a rock-cut drawing discovered in 1970 at Pan’gudae, near the southeastern coast of South Korea. Pecked line drawings and silhouettes of animals, including whales, dolphins, tigers, wolves, and deer, are depicted on a large (8 by 2 metres), smooth vertical surface of the rock. Some of the animals have a “life line” drawn from the mouth to the anus in the so-called X-ray style of Siberian rock art. A shaman, hunters, and a fisherman are also depicted.

Source

[dalnim]

Teşekkür ederiz.

[oppakorea]

Teşekkür ederiz.

[Yüsra JaeJoong]

Emeğine sağlık canım.

[kıday baksı]

Korean Art
Translated by Duygu DEMIRCAN

>>> https://www.facebook.com/groups/kgfatr/